Beste huurder!
Deze nieuwsbrief staat in het teken van adviezen aan Lieven de Key, bijeenkomsten voor Arcadeleden en bewonerscommissies, rechtszaak en servicekosten. Ook stellen we wat nieuwe mensen aan u voor. Zeer gevarieerd dus. Veel leesplezier!

Uitspraak Raad van State in DAEB/Niet DAEB-zaak
Huurdersvereniging Arcade heeft een lange juridische procedure lopen met de corporatie over de manier waarop Lieven de Key haar eigendomsstructuur heeft ingericht om aan de Europese vereisten te voldoen. Na meerdere rechtsgangen is er nu een uitspraak van de Raad van State die Arcade grotendeels gelijk geeft. De vraag is wat er nu met en na deze uitspraak moet worden ondernomen. Lees hier meer.

Woonbond
Voor leden van Arcade is het mogelijk om de webinars en colleges van de Woonbond terug te kijken via Arcade. Daarvoor kunnen leden zich altijd aanmelden via info@hvarcade.nl.
Leden kunnen zich bij Arcade ook opgeven voor de komende online colleges: lees verder

Samen in gesprek: schimmelproblemen en  energietransitie
Op maandag 22 april 2024 was er een avond voor huurders van Lieven de Key en Lieven de Stad. Tijdens dit initiatief van Arcade en stichting !WOON stonden twee thema’s centraal. Er was aandacht voor schimmel in de woning én er werd gesproken over de energietransitie en de gevolgen hiervan voor huurders.
Klik hier voor het verslag

Brandveiligheidsbeleid Lieven de Key
Donderdag 25 april van dit jaar hebben Lieven de Key en een werkgroep van Arcade gesproken over Brandveiligheid.

Een heel belangrijk onderwerp. Situaties waarin bewoners niet op tijd een pand kunnen ontvluchten door obstakels in gangen en het niet werken van rookmelders komen nog steeds voor. Dat moet zo veel mogelijk voorkomen worden. Reden genoeg om als werkgroep aandachtig te luisteren naar Lieven de Key over aanvullende aanpassingen in hun brandveiligheid-beleid. Lees verder

Welkom bij ons aan tafel
Onder de noemer “Welkom bij ons aan tafel” organiseerde Lieven de Key op 29 mei een etentje met en voor bewonerscommissies. Doel van de avond was een gezellig, informeel samenzijn. Lees hier verder.

Servicekostenverhoging weigeren?
Per 01-07-2024 gaan alle huren omhoog. Naast het aanpassen van de (kale) huur, maken veel verhuurders van de gelegenheid gebruik om ook het voorschotbedrag servicekosten te verhogen. Maar mag dat allemaal wel? Het antwoord is ja en nee. Wim Staffeleu, huurder van een appartement aan de Haarlemmer Houttuinen, geeft uitleg.
Lees verder

Advies huuraanpassing; we praten u bij.
Wat vinden wij als huurdersvereniging van het voorstel van Lieven de Key om de huren ook dit jaar weer te verhogen? Er is ons om advies gevraagd. We hebben het voorstel goed bekeken. Dit is onze mening lees verder

Nieuwe huurderscommissaris
Tijdens de aankomende Algemene Ledenvergadering kunt u kennismaken met Sylvia Spierenburg, de nieuwe huurderscommissaris. Lees hier meer

Het bestuur nodigt u uit voor de Algemene Ledenvergadering op maandagavond 24 juni vanaf 19.45 uur in het gezellige Grand Café Frankendael, Middenweg 116, Amsterdam. Aanmelden kan via info@hvarcade.nl. Of lees hier verder.

Nieuwe leden
We zijn op zoek naar nog meer enthousiaste huurders die ons bestuur willen ondersteunen! Neem contact met ons op.

 

STICHTING !WOON
Heeft u problemen met achterstallig onderhoud, de huurverhoging of andere huurderszaken? Win advies in bij stichting !WOON

 

MELDPUNT
PROBLEMEN MET VERHUURDER

Problemen met de verhuurder kunt u sinds kort ook melden bij de gemeente.

 

BETREK BUREN EN VRIENDEN BIJ ARCADE
Samen staat u sterker dan alleen, vooral als huurder. Als lid van Huurdersvereniging Arcade helpt u mee om huurders meer macht te geven in gesprekken met de verhuurder, de beleidsmakers en de politiek. Zodat u méér te zeggen heeft over het huis én de buurt waar u woont. Stuur deze nieuwsbrief door naar medehuurders bij Lieven de Key en Lieven de Stad BV die nog geen lid zijn van Arcade (uw vrienden of uw directe buren, bijvoorbeeld).
U ontvangt deze  nieuwsbrief omdat u lid bent van Huurdersvereniging Arcade, voor huurders van Woonstichting Lieven de Key en Lieven de Stad BV. In deze nieuwsbrief houden wij u op de hoogte van wat Huurdersvereniging Arcade doet in uw belang als huurder.

 

Volg de link om lid te worden van Arcade: https://hvarcade.nl/lid-worden/

Al een tijdje staarde de afgebroken hoek van de afzuigkap boven het fornuis me schuin aan. ‘Wat denk je ervan? Ga je er nog wat aan doen ?’ grijnsde het lelijke gat in de ochtend. De eerste aandrang om woningcorporatie Lieven de Key hiervoor te benaderen zakte even snel weg als het opkwam. De timmerman in vaste dienst zei me dat dat geen zin heeft. Hij adviseerde me op internet maar naar het typenummer te zoeken en dan het onderdeel los te bestellen. Het natuurlijke gevolg was dat het project ‘afgebroken hoek afzuigkap’ voor onbepaalde tijd in de ijskast belandde. Het wachten was op een vitaal moment van actiebereidheid van mijn kant en ‘genoeg is genoeg’.

En jawel, op 12 september zag ik mezelf de website van Lieven de Key openen en de link reparatieverzoek aanklikken. Na twee weken ging de telefoon. “Met Businesspoint. We bellen over de afzuigkap. Kunt u foto’s van de afzuigkap opsturen?” Een week later werd ik gebeld door installatiebedrijf Vonk. Ik maakte een afspraak voor 26 oktober ter installatie van een nieuwe afzuigkap.

Op 26 oktober kwamen twee monteurs van installatiebedrijf Vonk met een groot zwaar pakket, verpakt in karton, hijgend bovenaan het trappenhuis. Nog zwaar ademend van het vier hoog zonder lift, zetten ze het grote nauwelijks te hanteren pakket in de keuken. De kleinste van de twee bekeek de oude gehavende kap en zijn gezicht betrok. “Daar kunnen we niets mee”, zei hij gedecideerd. “Er moet eerst een schakelaar gemonteerd worden en dat moet Lieven de Key doen.” “Ik heb toch een foto gestuurd?”, probeerde ik nog. De man haalde zijn schouders op. Tja, daar kan hij ook niets aan doen. Onverrichter zake gingen ze weg, het zware pakket met z’n tweeën weer omlaag torsend.

De volgende dag , 27 oktober, belde ik het algemene nummer waarop Lieven de Key voor bewoners bereikbaar is. Na twintig minuten kalmerende muziek werd ‘Killing me softly’ halverwege afgebroken.

“Met Lieven de Key …  waarmee kan ik u helpen? Oh dat is vervelend. Heeft u een moment. Dan zal ik het uitzoeken.” De medewerker werd afgelost door rustgevende pop. Midden in Andre Hazes’ ‘Zo heb ik het nooit bedoeld.’ klonk de stem van de medewerker weer. “Ik heb het even voor u uitgezocht. Ik heb het doorgezet. En er zal contact met u worden opgenomen door de firma Relectra.” “Waar is het hier dan misgegaan?”, vroeg ik. “Ik heb speciaal foto’s opgestuurd van de oude kap en het plaatje met het typenummer. Jullie hadden dit toch moeten weten?” “Ja, er gaat wel vaker iets fout bij Businesspoint.”, luidde het gelaten. “Maar dat is nu voorbij. U zult nu gebeld worden door Relectra.”

Vier dagen later, op 1 november ging de telefoon. “Met Relectra. We bellen om een afspraak te maken voor de afzuigkap.” Het werd 6 november, tussen twaalf en twee uur. Op 6 november vroeg in de ochtend ging de telefoon. Het was Relectra met een ongewoon verzoek. “Kunnen we wat vroeger komen? Elf uur kan dat?” Ja natuurlijk kan dat. Ik had inmiddels speciaal verlof voor de afzuigkap gekregen.

En echt: om kwart over elf ging de bel en twee kleine mannen in werkmansbroeken kwamen boven. Het wonderlijke was dat ze niets bij zich hadden. Geen kap, geen schakelaar, geen gereedschap. Toen ze op adem waren gekomen van de trap, keken ze me vragend aan. “Wat moet gebeuren?”, zei de ene terwijl hij zoekend de keuken rondkeek. Ik wees op de afzuigkap met de afgebroken hoek. “Nieuwe afzuigkap.” Ik hield de conversatie maar zo sober mogelijk, zodat er geen misverstanden zouden kunnen ontstaan. Hij keek onderzoekend naar de kap en keerde zich dan niet begrijpend naar me toe. Nee, dat zei hem niets. “ Maar, opzichter in de buurt, misschien hij weten.” Hij pakte zijn mobiel en belde. Na een kort gesprek, met de mobiel als bewijs naar me toe gericht, bracht de kleine man mij het verlossende nieuws. “Hij komen.” “Hoe lang gaat dat duren?”, vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. “Misschien kwartier?”

Na vijftien minuten wachten kwam een derde man boven. Aan de alerte blik was de leidinggevende herkenbaar. Hij liep met doelgerichte motoriek direct door naar de keuken en onderzocht de afzuigkap. “Die ken ik wel. Dat is de A2ZZ.” Hij maakte een foto van het typeplaatje. “Daar is geen schakelaar voor nodig. Die kunnen we gewoon vervangen. Wanneer kunt u? Morgen kan er al iemand langskomen.” We maakten direct een afspraak voor de volgende dag om twaalf uur. De twee kleine mannen in werkmansbroek liepen gedwee achter de opzichter aan naar beneden.

De volgende middag ging om twaalf uur de voordeurbel. “Relectra hier. Moet ik hier zijn voor de afzuigkap? “ Zou het dan toch gebeuren nu? Een man kwam zwetend boven, zonder de werkmanstuinbroek maar met, jawel, een afzuigkap en nog wel dezelfde als er nu hangt. Hij zet de kap neer in de keuken en inspecteerde de te vervangen kap. “Oh, daar heb ik nog wat voor nodig. Even naar beneden. Kunt u misschien meelopen? Dat is makkelijker.”

Ik was al lang blij dat we in deze fase van het installatietraject aanbeland waren. Al vraagt ie me het dak op te klimmen. Bereidwillig en hoopvol liep ik mee naar beneden. Hij opende de achterdeur van een VW-busje met daarop de naam Relektra. “Is het niet Relectra met ‘n c?”, vroeg ik bijdehand. “Nee”, kwam het verrassende antwoord. “Dat is de firma die het naar mij heeft doorgezet. Ik heb verder niets met hun te maken.” Ik kwam in lichte trance. Relectra met een ‘c’ heeft dus een opdracht gegeven aan Relektra met ‘k’, maar ze hebben niets met elkaar te maken. Relektra met een ‘k’ blijkt een eenmansbedrijfje dat klusjes uitvoert als onderaannemer. Intussen gaf de zzp’er mij een gereedschapskist en zelf pakte hij een stofzuiger. Boven aangekomen zetten we kist en stofzuiger op de grond. Hij begon een inspectie van de kap.

“Oh dat moet dan zo”, mompelde hij in zichzelf. “En dan dat eraf en dan..” “Als u iets nodig heeft hoor ik het wel”, zei ik gedienstig. “Ik zit hier in de kamer.” Na wat gerommel hoorde ik ‘m licht steunen. “Kunt u misschien dit omhooghouden?” vroeg hij vanuit de keuken. Ik ging de keuken in en kwam net op tijd om de half loshangende kap op te vangen, waar de man gebukt onder stond. “Als u hem nu even vasthoudt, dan pak ik een andere sleutel.” We stonden wel erg dicht tegen elkaar nu. Toen de laatste bout gehacheld was legden we de losgemaakte oude kap op de keukenvloer. “Dank u. Dat was het.” Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd.

Even later stak hij zijn hoofd om de kamerdeur. “Heeft u toevallig een losse stekker?” Het bleek dat er wel een snoer aan de afzuigkap zat, maar geen stekker. “Nee die heb ik niet in huis.”, zei ik. “Dan moet ik die halen”, zei de man. “Ja, daar moet ik toch voor naar de Watergraafsmeer.” Waarom ze alleen daar zo’n stekker hebben vroeg ik maar niet. “Ja, dat moet u dan maar doen.”, zei ik, me realiserend dat Watergraafsmeer, minimaal drie kwartier rijden is vanuit Westerpark, de verkeerssituatie in de binnenstad kennende.

De man was al een tijdje weg toen de telefoon ging. “Met installatiebedrijf Vonk. Kunnen we een afspraak maken voor de afzuigkap?” Mijn lichte staat van trance ging over in hallucinatie. Ik hapte naar adem. “Nee hoor, dat is niet meer nodig. Dank u wel.”

Na een uur ging de deurbel en kwam de klusjesman, buiten adem, mijn woning binnen. Met stekker, dat wel. Toen de nieuwe kap hing en een test uitwees dat het licht onderaan de kap het deed, pakte meneer Elektra  zijn spullen bij elkaar. Ik had nu zelfs te doen gekregen met de zwoegende éénpitter en wilde hem iets aanbieden. “Wilt u een glaasje water?”, zei ik. “Dank u. Ik moet echt naar de volgende klus. En ik ben al te laat.” Zwaar beladen liep hij de trap af naar zijn busje. Met de voordeur kon ik een traject afsluiten. Na tweeënhalve maand had ik een nieuwe afzuigkap. Met een ‘k’.

Alfons Roebroek

Beste Bewonerscommissies en leden van HV Arcade,

Graag willen we jullie uitnodigen voor de algemene ledenvergadering op 30 september 2024.

Programma algemene ledenvergadering
Inloop : 19.45 uur
Aanvang: 20.00 uur
Einde : 22.00 uur
Napraten in het café met een drankje

Agenda
1.Opening en vaststelling agenda
2.Mededelingen
3.Vormen stemcommissie
4.Vaststellen verslag ALV 24 juni 2024
5.Voorstellen geschillencommissie
6.Casus geschil
7.PAUZE
8.Voordracht nieuwe bestuursleden Vere de Bruijn en Willy Brinksma
9.Herbenoeming Helmie Bijleveld
10.Afscheid Paul te Stroete
11. Nieuws uit Diemen
12.Verslag bezoek RvC aan bc’s Valkhof, Jacob Oliepad en Mesdag.
13.Rondje bewonerscommissies

Deze bijeenkomst zal als vanouds plaatsvinden in Grand Café Frankendael, Middenweg 116 in Amsterdam.

Aanmelden om de vergadering bij te wonen kan per mail t/m maandagochtend 30 september 2024. Mail naar info@hvarcade.nl

We kijken er naar uit u op maandag 30 september te mogen begroeten.

Met vriendelijke groet,

Namens het bestuur van Arcade

Marjo Methorst
secretaris

 

De controle van alle brandveiligheidsinstrumenten in de complexen vindt continue plaats. Denk daarbij onder meer aan rookmelders, beheer van vluchtwegen, brandvertraging etc. Dat is altijd zo geweest en dat blijft zo. Lieven de Key voldoet zo aan de minimale technische eisen van brandveiligheid.

Redden is altijd het eerste doel. Wat helpt zijn het vrijhouden van vluchtwegen, duidelijke instructies aan en door medewerkers en bewustwording van huurders over wat te doen bij brand. Het beleid staat ten dienste van veiligheid.

Over de bewustwording van bewoners over het vrijhouden van vluchtwegen start Lieven de Key een communicatiecampagne. Deze is op 25 april aan de werkgroep voorgelegd. De communicatiecampagne sommeert huurders om spullen die de vluchtgang belemmeren te verwijderen. Er wordt gebruik gemaakt van stickers en kaarten. Van vriendelijk naar steeds iets strenger. Uiteindelijk kan het zelfs voorkomen dat spullen verwijderd worden.

Als bewoners spullen hebben weggehaald worden zij vriendelijk bedankt.

Niet alleen geluisterd

Arcade heeft niet alleen geluisterd, maar ook suggesties en tips gegeven. En deze werden dankbaar aangehoord door Lieven de Key.

Hieronder een overzicht van de tips die door de werkgroep werden gegeven om vluchtwegen vrij te houden:

• De balans tussen angst aanjagen en goed informeren is belangrijk.
• Regels helpen niet altijd, bewustwording wel.
• Benader huurders en bewonerscommissies om te helpen bij de bewustwording.
• Als bewoners vragen hebben, moeten zij terecht kunnen op een plek waar de informatie altijd correct is.
• Kijk uit voor betuttelende taal. Dat kan averechts werken.
• Zoek samen met bewoners naar wat wel acceptabel is, maar blijf streng bij wat absoluut niet kan.
• Zorg dat anderstaligen of laagtaligen de communicatie kunnen begrijpen (tekeningen of vertaalmogelijkheden).
• Zorg voor een meldpunt voor onveilige situaties.
• De beheerders krijgen mogelijk te maken met weerstand, geef daar ondersteuning in. Bijvoorbeeld door weerbaarheidstrainingen of de ’uitleg- en uitvoeringstaak’ aan een ander te geven.
• Combineer de campagne met voorlichting aan bewoners door de brandweer.

Hoe nu verder?

Lieven de Key start een pilot, deels in een VvE. De resultaten van de communicatiecampagne worden geëvalueerd. Daarbij wordt ook Arcade betrokken.

Heeft u nog een extra tip? Laat het ons weten. Dan kunnen wij uw tips meenemen in het vervolggesprek met Lieven de Key.

Sylvia Spierenburg heeft Ruth Kerverzee dit jaar opgevolgd als lid van de Raad van Commissarissen van Lieven de Key, zij is op voordracht van Arcade gekozen voor deze rol.

Sylvia groeide op in Amstelveen en woont daar ook nu met haar gezin. Ze studeerde bedrijfseconomie aan de VU in Amsterdam en heeft in haar leven vaak gehuurd.

Na haar studie deed ze werkervaring op in verschillende grote commerciële bedrijven op het gebied van bedrijfsvoering. Ze wilde echter graag wat meer maatschappelijks doen met haar werk en kennis. Die mogelijkheid vond ze als manager bedrijfsvoering bij een woningbouwvereniging in Amstelveen, WoonGroepHolland. Ze heeft hier gewerkt tot en met de fusie met corporatie Eigen Haard.

Daarna is ze gaan werken in het onderwijs als directeur bedrijfsvoering. Ze is nu bestuurder van Kolom, een onderwijsorganisatie voor speciaal onderwijs in Amsterdam. Sylvia werkt nu ruim 5 jaar als bestuurder bij Kolom en wilde zich naast haar huidige werkkring graag verdiepen in een nieuwe organisatie, vandaar deze nevenfunctie op voordracht van Arcade als commissaris bij de raad van commissarissen van Lieven de Key

Sylvia wil zich komen voorstellen aan de huurders bij de aankomende ledenvergadering van Arcade, ze wil ook graag kennismaken met verschillende bewonerscommissies om zo te horen wat er allemaal speelt onder de huurders.

De raad van commissarissen van Lieven de Key heeft als opdracht dat zij toezicht houdt op het beleid en de uitvoering daarvan bij Lieven de Key. Ze houdt toezicht op de algemene gang van zaken, zoals bijvoorbeeld het ziekteverzuim, risico’s die gelopen worden. Zij keuren de jaarrekeningen en grote investeringen goed en ze zijn ook werkgever van de bestuurder.

Sylvia heeft zich voorgenomen om integraal te kijken naar de organisatie, door haar ervaring is ze in staat goed te letten op de financiën en haar aandacht zal ook liggen bij de manier waarop processen en communicatie lopen zowel binnen Lieven de Key alsook met de huurders van Lieven de Key.

Sylvia vindt het leuk dat ze zich nu weer in een voor haar nieuwe organisatie kan verdiepen en ook daar weer iets kan leren.

Het komt niet vaak voor dat Lieven de Key je uitnodigt voor een BBQ. Bewoners van de Haarlemmer Houttuinen (complex 11503) waren dan ook maar wat verrast. Het charme-initiatief werd met gejuich ontvangen. Tóch ging het op één punt gigantisch mis. Het versturen van de uitnodigingen. Wim Staffeleu, bewoner van het complex, doet verslag.

 

Vanwege een fout, gemaakt tijdens de bouw van het complex, staat het woonblok nu al maanden in de steigers. De hele buitengevel gaat tegen de vlakte. De oude gevel wordt gesloopt en daarna opnieuw opgetrokken. Uiteraard geeft dat veel overlast voor bewoners en omwonenden. Breken, boren, stof, ga zo maar door. Daarnaast zijn er ook de nodige afzettingen. Bewoners moeten drie straten omlopen om gebruik te kunnen maken van de berging.

Daar wordt je als bewoner natuurlijk niet vrolijk van. Zeker niet als je bedenkt dat de werkzaamheden nog 12 maanden duren. Om het “leed” ietwat te verzachten werd er op 13 juli door Lieven de Key en firma Coen Hagedoorn, speciaal voor de bewoners, een BBQ georganiseerd. Een initiatief dat door een ieder met gejuich werd ontvangen. Tevens zouden er ook wat mensen van aannemersbedrijf Coen Hagedoorn en Woonstichting Lieven de Key aanwezig zijn. Dus een mooi moment om elkaar wat beter te leren kennen, informatie uit te wisselen en eventuele vragen te stellen.

Iedereen was dan ook razend enthousiast. Ook de voorbereidingen leken in eerste instantie goed te verlopen. Een aantal bewoners ontving een uitnodiging per mail, mensen zonder internet zouden deze uitnodiging in de brievenbus ontvangen. Over dat laatste heeft een medebewoonster nog navraag gedaan. Maar mevrouw hoefde zich nergens zorgen om te maken. Iedereen, dus ook de bewoners zonder internet, zouden een uitnodiging ontvangen.

Toch ging het juist op dat punt gigantisch mis. De uitnodiging kwam voor veel bewoners te laat. En nog erger, een groot aantal bewoners ontving helemaal geen uitnodiging. Hierdoor waren veel bewoners niet eens op de hoogte van de BBQ. Het merendeel van de BBQ-gasten bestond daarom uit werknemers (bouwvakkers) van Coen Hagedoorn en kantoorpersoneel van Lieven de Key.

De bewonerscommissie ziet dit als een gemiste kans om partijen nader tot elkaar te brengen. De bewonerscommissie heeft dus beklag gedaan bij firma Coen Hagedoorn. Die was immers één van de organisatoren van de BBQ. Maar helaas. In plaats van het boetekleed aan te trekken, schuift de firma de schuld richting bewoners. Die hadden maar beter met elkaar moeten communiceren. Een onzinnige redenatie, want wie organiseert hier nu een BBQ? De reactie van Lieven de Key was gelukkig iets vriendelijker. Die vond het een onfortuinlijke gang van zaken. Evengoed laat een excuusbrief nog altijd op zich wachten.

Maar er is hoop. Bij afronding van de werkzaamheden staan namelijk meerdere feestelijkheden gepland. Dus afwachten hoe dat gaat. Hopelijk wordt dan ook onze bewonerscommissie erbij betrokken?

In gemengde complexen met kopers en huurders wordt natuurlijk ook wel eens verbouwd. Bewoners – zowel huurders als kopers – hebben dan gewoonlijk inzage en soms inspraak in de plannen en het proces. Maar Verenigingen van Eigenaren (VvE’s) en Bewonerscommissies (BC’s) blijken maar al te vaak niet-communicerende vaten te zijn als iets in hun gedeelde complex op de schop moet. De Ombudshuurder geeft advies.

Kopers zijn uiteraard blij als zij een eigen woning in hun bezit hebben kunnen bemachtigen en zeker indien dit in een complex is van een woningcorporatie. Want die zijn relatief ‘goedkoop’. Vaak willen kopers er een paradijsje van maken door te verbouwen. Plannen hiertoe worden gemaakt en ingediend bij het stadsdeel of de gemeente. Die beoordeelt de plannen en geeft de vergunning af.

Het lijkt heel simpel. Toch gaat er regelmatig het een en ander fout. Een nieuwe koper kent de woning en de rest van het pand onvoldoende. Met name als er iets moet worden weg- of doorgebroken kan het fout gaan.

Toch worden er hiervoor vergunningen verstrekt. Kennelijk is de kennis en inzicht bij bouwtoezicht ook onvoldoende. Zie ter illustratie een brief van een BC aan het stadsdeel.

Maar ook bij andere complexen en particuliere verhuurders gaat er regelmatig iets mis met verbouwingen, zoals te horen is van huurders uit andere complexen en bij particuliere verhuurders.

Om dit soort fouten te voorkomen is het zeer verstandig dat BC’s alle (ver)bouwvergunningen goed in de gaten houden. En als er geen BC is, dan kunnen enkele huurders dit op eigen initiatief doen.

Alle vergunningen worden gepubliceerd op www.mijnoverheid.nl. Op deze site kunnen BC’s en huurders zich aanmelden om alle vergunningen in hun postcodegebied te ontvangen. De grootte van het postcodegebied kan zelf worden bepaald via ‘een straal van … meter’. Het valt moeilijk te vermijden, maar ook komen er dan vergunningen binnen van nabijgelegen complexen. Voor elke vergunning kan via de mail of link nadere informatie opgevraagd worden.

Met name de plattegronden zijn belangrijk. Klopt de huidige situatie wel? Staan de doorgaande leidingen en afvoerkanalen wel ingetekend? En op de goede plaats? Zijn deze nog wel of niet in gebruik en waarvoor, zoals rookkanalen? Hetzelfde geldt voor de nieuwe situatie. Wat is er veranderd? Wat wordt er gesloopt?

De ervaring leert dat medewerkers van bouwtoezicht vinden dat leidingen niet ingetekend hoeven te worden. Zelfs doorgaande leidingen niet. En afvoerkanalen zijn volgens hen ook leidingen. Een volkomen verkeerd standpunt. Want een werknemer van het (ver)bouwbedrijf ziet op zijn bouwtekening deze doorgaande leidingen en afvoerkanalen niet ingetekend en trekt de conclusie dat deze gesloopt kunnen worden. Met alle noodlottige gevolgen van dien. Dit is altijd een goede grond om bezwaar te maken.

Hiermee komen we tot een belangrijk punt, het bezwaar maken. Bij wie dit moet staat duidelijk omschreven bij de vergunningverlening: dit is het Juridisch Bureau van de gemeente. Toch gaat dit niet zomaar. Alleen belanghebbenden mogen bezwaar maken bij het Juridisch Bureau. En het beleid van het Juridisch Bureau is niet altijd helder en duidelijk.

De ervaring leert dat een BC wordt beschouwd als een vereniging met beperkte rechtsbevoegdheid en als zodanig zelf geen bezwaar kan maken. Dus wilt u bezwaar maken, doe dat dan op eigen naam en niet namens de BC. Wel moet worden vermeld dat deze persoon bijvoorbeeld als voorzitter van de BC ook bij de VvE-vergaderingen de huurders vertegenwoordigt. En dat de BC een belangenorganisatie is, die de belangen van de huurders en de woningen in het complex behartigt, met name de gevolgen van de verbouwingsplannen, en dat ondergetekende deze belangen vertegenwoordigt. Inclusief ongewenste ontwikkelingen, zoals verkamering of woningsplitsing, indien dit speelt.

Laat als het mogelijk is een of meer huurders rondom de desbetreffende woning meetekenen of een ondersteuningsverklaring toevoegen. Dat maakt het bezwaar sterker.

Kortom, besteed veel aandacht aan dit punt. Hoewel het balletje soms beter rolt. Dan is een bezwaar zo overduidelijk dat het weliswaar niet als bezwaar in behandeling wordt genomen, maar dat wel de verbouwplannen wel worden aangepast om het bezwaar weg te nemen.

Het tweede belangrijke punt zijn de gronden van bezwaar. Dit kunnen dus fouten zijn zoals hierboven omschreven, maar ook ongewenste ontwikkelingen. Zoals verkamering of woningsplitsing. Een goede en duidelijke omschrijving is heel belangrijk. En bedenk dat u slechts zes weken de tijd hebt na publicatie van de vergunning. In de praktijk komt dit neer op vijf volle weken.

Indien nodig kan altijd contact opgenomen worden met ervaringsdeskundigen.

Zie ter illustratie twee voorbeelden van bezwaarschriften. (BEZWAAR5 en BEZWAAR8) Beiden zijn ontvankelijk verklaard en in behandeling genomen.

Met de aangepaste wet worden vaste huurcontracten (voor onbepaalde tijd) weer de norm in plaats van tijdelijke flexcontracten van maximaal twee tot vijf jaar. Hiermee hebben huurders weer iets meer zekerheid, uitgezonderd studenten en jongeren. Cok Oostveen, activistisch huurder en vrijwilliger bij Arcade, is daarom niet onverdeeld enthousiast over de nieuwe wet. Hieronder zijn betoog.

 

Onlangs heeft de Tweede Kamer een wet aangenomen met een verbod op tijdelijke huurcontracten. Dit zal het misbruik van tijdelijke contracten, met name bij particuliere verhuurders, moeten tegengaan. Voordat deze wet definitief wordt moet de Eerste Kamer akkoord gaan.

Het verbod op flex is niet absoluut. Er zijn uitzonderingen voor beperkte situaties en voor bepaalde doelgroepen. Voor studenten wordt het campuscontract gehandhaafd. En voor jongeren blijft een 5-jarig contract nog steeds mogelijk. Afgevraagd kan worden of deze laatste uitzondering wel zo verstandig is.

Lieven de Key zet met haar beleid vol in op jongeren en tijdelijke contracten. Ook de andere woningcorporaties doen hier aan mee maar in iets mindere mate. Afgevraagd kan worden of dit wel eindeloos kan doorgaan, jongeren de woningmarkt instampen en dan maar zien wat er uit komt? Want waar moeten die jongeren heen als zij na die 5 jaar, plus misschien 2 jaar verlenging, hun woning uit moeten? Kunnen zij tijdig andere woonruimte vinden op de overspannen Amsterdamse woningmarkt of komen zij op straat te staan?

Ex-jongeren missen de boot

Het ziet ernaar uit dat veel ex-jongeren de boot zullen missen. Op zich een goede reden om dit eenzijdige beleid van tijdelijke jongerencontracten sterk te minderen of helemaal te stoppen. Daarnaast zijn er nog meer redenen om met dit beleid te stoppen. Een ervan is de eenzijdige ontwikkeling van Amsterdam – en overigens ook van andere grote steden – in relatie tot de wijde omgeving van die grote steden.

We concentreren ons op onze eigen situatie. Amsterdam was in de jaren na de wederopbouw (de jaren vijftig van de vorige eeuw) enigszins in verval geraakt. Weliswaar waren er veel woningen bijgebouwd, met name in Nieuw West en de Bijlmer was de stad flink uitgebreid, maar economisch deed Amsterdam het niet goed. Het centrum en de 19de eeuwse wijken waren in verval geraakt, de speculatie op de huizenmarkt met leegstand was toegenomen, er kwam verkrotting en het ‘stapelen’ van werkende migranten in bepaalde buurten.

De stad had een positieve impuls nodig. Die kwam in de jaren ’80 met de stadsvernieuwing. Kleinschalig en gericht op bewoners, in tegenstelling tot het ‘overloopbeleid’ en de megalomane stedelijke plannen van de jaren ’60 en ’70, met grootschalige sloop, hoge nieuwbouw, brede verkeerswegen en metrolijnen.

Naast de stadsvernieuwing werd ingezet op hoogwaardige werkgelegenheid, met name in de financiële sector, hoofdkantoren, automatisering en de creatieve beroepen. Met de Zuidas als een van de trekkers.

Echter veel nieuwe arbeidsmigranten, de zogenaamde ‘kenniswerkers’, moesten van buiten Nederland komen. Nieuwe expats en in Amsterdam blijvende afgestudeerden verhoogden de inwonersaantallen. Hierdoor nam de vraag naar koopwoningen, duurdere huurwoningen en starterswoningen toe. Door die grotere vraag stegen de koop- en huurprijzen flink. De woningmarkt in Amsterdam raakte ontwricht. Het beleid sloeg door.

Kan de stad dit wel aan?

Je zou verwachten dat dit beleid van het aantrekken van kenniswerkers, met name gericht op jongeren, zou worden stopgezet, nu het min of meer uit de hand is gelopen. Helaas gebeurt dit niet. Het wordt hooguit bijgesteld, iets kieskeuriger wat betreft het soort bedrijf of instituut. Zo is er nu sprake van dat een groot NAVO-fonds voor innovatie naar Amsterdam gaat komen, met in het kielzog veel start-ups in de ICT-sector.

Kan de stad dit wel aan? Is het niet beter om dit in Zuid-Limburg te vestigen? Dat is een krimpregio en kan wel een impuls gebruiken. Bovendien bevinden zich daar ook een universiteit en hogescholen. Zodat afgestudeerden ook in de eigen regio aan de bak kunnen komen. En er is al een NAVO-vestiging in Brunssum.

Over regio’s gesproken, in de pers wordt regelmatig melding gemaakt van een leegloop van het platteland, gebrek aan werkgelegenheid aldaar, verdwijnende zorgvoorzieningen en openbaar vervoersarmoede. Waarom dan toch alle werkgelegenheid concentreren in de grote steden? En de rest van het land laten verloederen? Het aantal krimpregio’s neemt gestaag toe. Het evenwicht is volledig zoek.

In Amsterdam zullen door de steeds toenemende vraag naar woningen en bedrijfsterreinen uiteindelijk de groene scheggen en Waterland moeten worden opgeofferd. De stad wordt dan een steenwoestijn. De leefbaarheid zal sterk verminderen. Het zal een Pyrrhusoverwinning worden.

Het lijkt misschien een doemscenario, maar het is zeker niet onrealistisch. Al enige jaren terug pleitte econoom Coen Teulings voor grootschalige woningbouw in Waterland. Dat zou goedkoper zijn. Maar ook de gemeente in haar zoektocht naar bouwlocaties wilde volkstuincomplex Amstelglorie opofferen voor woningbouw.

Daartegenover zou Amsterdam als economische motor de regio’s op sleeptouw moeten nemen, niet leegzuigen!

Liever meer spreiding

Kortom: spreiden met die hap. Meer werkgelegenheid en jongeren naar de regio’s voordat deze doodbloeden. Dan komt daar meer en broodnodig leven in de brouwerij.

En dan nu de clou. Door ongebreideld maar aanbieden van jongerenwoningen met tijdelijke contracten versterkt Lieven de Key deze negatieve ontwikkelingen in Amsterdam. De scheefgroei zal blijven toenemen. Daarom zou dit beleid gericht op jongeren met tijdelijke contracten sterk moeten verminderen. Misschien is het zelfs beter om nu helemaal ermee te stoppen totdat de stad weer in balans is. Helaas biedt de nieuwe Wet vaste huurcontracten in deze kwestie geen oplossing.

In deze tijden van energiecrisis en klimaatverandering worden huurders overspoeld met allerlei goedbedoelde tips om energie te besparen. Isoleren, dubbelglas, zonnepanelen, kieren dichten, thermostaat een paar graden lager, korter douchen – alle beetjes helpen. Maar volgens huurder en activist Cok Oostveen speelt er meer op het gebied van de energietransitie. Dat noemt hij een lang en ingewikkeld verhaal. Om het kort en overzichtelijk te houden formuleert hij hieronder een ideologisch betoog, met een aantal krachtige voorbeelden.

 

Een betoog van huurder en activist Cok Oostveen.

Als gevolg van veertig jaar neoliberalisme in politiek Den Haag zijn de huren te sterk gestegen. Onder andere door de verhuurderheffing, het oppompen van het puntenstelsel, te hoge aanvangshuren en de scherpe scheiding tussen sociale verhuur en de vrije sector. De markt zou alle problemen oplossen. Het tegendeel is waar. De markt heeft het wonen verziekt en de wooncrisis veroorzaakt! Maar dit terzijde.

Allereerst het misverstand dat de energietransitie alleen de omschakeling is van gas, benzine en andere fossiele brandstoffen naar zogenaamde hernieuwbare energie en groene stroom. Het is ook de bedoeling om minder energie te verbruiken. Dus niet alleen schoner maar ook minder; minder autorijden, minder vliegen, meer dingen zelf doen, op eigen kracht, zoals meer fietsen en meer lopen.

Wat dat betreft leven we in een ‘gemaksmaatschappij’. Overal is gemaksapparatuur voor. Dat wordt ons aangeprezen door reclames. Lekker makkelijk allemaal. Als je er niet aan meedoet tel je niet mee. Waar gaat dit naar toe? Komt er binnenkort een zelfroerend theelepeltje met afstandsbediening op de markt? Het klinkt overdreven maar zo werkt de consumentenmarkt.

Daarnaast bestaat er een overmaat aan ‘diensten’, alles kan worden thuisbezorgd of voor je worden gedaan. Nooit meer koken, nooit meer boodschappen doen, thuiswerken, geen vriendenbezoek meer maar digitaal communiceren. Voor sommigen misschien nog een uurtje sportschool per week. Voor de meesten bewegingsarmoe en overgewicht. Gaan wij de duiven achterna die op hun vaste stek zitten te wachten tot er weer zo’n gek met oud brood langs komt?

En dan de ontwikkeling die overduidelijk zichtbaar is in het straatbeeld. De enorme toename van e-bikes en fat bikes. Oorspronkelijk bedoeld om ouderen en zwakkeren te helpen om langer in beweging te blijven. Nu in gebruik bij veel jongere mensen die goed in staat zijn om zelf de pedalen rond te trappen. Zelfs schoolkinderen rijden binnen de stad elektrisch: de bewegingsarmoe van de toekomst!

Dit kost allemaal veel energie. Kennelijk is er een grote groep mensen die het kunnen betalen. Maar door de grotere vraag naar energie blijven de energieprijzen hoog. Waardoor anderen, in het armere deel van de samenleving, juist in de problemen komen en blijven. Meer solidariteit is wenselijk.

Een soortgelijke discussie hebben we gezien bij de internationale klimaattop over een solidariteitsfonds. Door de hogere uitstoot van rijke landen lopen arme landen flinke klimaatschade op die zij niet kunnen betalen. Maar ook het massaal opkopen van vloeibaar gas door rijke Europese landen zorgt voor hogere prijzen, zodat arme landen buiten de boot vallen en zonder gas komen te zitten. Ook op wereldniveau is meer solidariteit hard nodig.

Een kritische blik op onze consumptiemaatschappij is in dit kader op z’n plaats. De winkelschappen liggen vol. Niet alleen met essentiële dingen, maar ook met veel eigenlijk overbodige extraatjes. En daarbij de vele aanbiedingen, nog goedkoper dan goedkoop. Als we maar ‘kopen kopen kopen!’ blijft de verspilling ook toenemen. Wat overblijft komt terecht bij voedselbanken of wordt weggegooid. De verspilling is al jaren enorm. De massaproductie gaat maar door, meestal ten koste van de kwaliteit, arbeidsomstandigheden, uitputting van de grond, uitputting van grondstoffen en exploitatie van het leven om ons heen. Denk hierbij aan de stikstofproblematiek, de misstanden in de slachterijen, de vele arbeidsmigranten die slecht gehuisvest zijn, de louche uitzendbureaus die hierbij zijn betrokken, enzovoorts.

Bij apparaten uit zich dit op een andere manier. Een belangrijk onderdeel bijvoorbeeld wordt uit de handel gehaald zodat de consument gedwongen wordt een nieuw apparaat te kopen. Bijvoorbeeld een toner voor de printer. Of het apparaat is zodanig geconstrueerd dat reparaties onmogelijk worden. Allemaal verspilling. Dit kost veel energie. Wat dat betreft leven we ook nog eens in een weggooimaatschappij. Recyclen is niet altijd mogelijk.

Wij moeten als ‘consumensen’ veel bewuster worden. Is een aanschaf echt noodzakelijk? Daarbij meer letten op de kwaliteit, de levensduur, valt het te repareren of te recyclen. Bijvoorbeeld: goedkope schoenen gaan vrij snel kapot, terwijl duurdere schoenen vaak veel langer meegaan en bovendien loop je er prettiger op.

Solidariteit is een van de kernvoorwaarden voor de energietransitie. Niet meer ‘ieder voor zich’ en ‘niemand voor ons allen’. Dit individualisme, samen met de markt, leidt alleen maar tot een sterke tweedeling. De sterken en rijken worden sterker en rijker, de rest kijkt toe. Daarom moeten we toe naar minder markt of liever helemaal geen marktwerking. Gewoon meer regulering. Niet alleen op lokaal en landelijk niveau, ook en vooral op wereldniveau.

Dat betekent ook minder macht voor de aandeelhouders, de multinationals en de banken. Er moet veel meer aandacht komen voor het midden- en kleinbedrijf. Bedrijven moeten weer bewust worden van het maatschappelijk belang.

Solidariteit betekent ook dat rijke landen een stap terug moeten doen ten opzichte van arme landen. Hierbij moeten we niet vergeten dat onze rijkdom voortgekomen is uit het koloniale verleden met plundering van grondstoffen en slavernij. Maar het is niet de gewone burger die de stap terug moet doen, maar de ‘rijke elite’.

Concluderend kunnen we stellen dat er anders en duurzamer geproduceerd moet worden, minder en bewuster geconsumeerd, minder energie verbruiken, meer zelf doen op eigen kracht, minder markt en meer regulering. En vooral moeten de rijken een stap terug doen want zij zijn de veroorzakers van de energiecrisis, zij verbruiken en verspillen veel te veel. Wij moeten die solidariteit opeisen, van lokaal niveau tot wereldwijd!

Huurverlaging. Dat klinkt goed. Dat wil iedereen wel. Maar de vlieger gaat niet voor iedereen op. Wel eenmalig voor huurders met een hoge huur en een laag inkomen. Die gaat in per 1 juli 2023, tegelijk met de gewoonlijke huurverhoging voor de meeste andere huurders. Dus voor één groep huurders verlaging, voor alle andere huurders verhoging. Hoe kan dit toch?

 

Eerst de hamvraag. Wie komen er in aanmerking voor de eenmalige huurverlaging in 2023 en hoe gaat het in z’n werk? Iedereen die minder verdient dan 120% van het wettelijk minimumloon gaat niet meer betalen dan € 575,- netto per maand. Is de huur thans lager, dan is het helaas pindakaas, dan gaat de huurprijs juist omhoog. Alleen huurders met een netto huur boven € 575,- per maand profiteren. De genoemde 120% is mede afhankelijk van de samenstelling van uw huishouden.

Meer informatie over de eenmalige huurverlaging en welke acties tot uw beschikking staan (inclusief een voorbeeldbrief) vindt u bij de Woonbond.

En het gaat geheel automatisch voor huurders met een laag inkomen in 2021. Lieven de Key krijgt van de ‘mooier-kan-je-het-niet-maken’ Belastingdienst te horen wie een inkomen heeft onder de inkomensgrens van 120%. Er wordt niet doorgegeven hoeveel iemand verdient. Want dat mag niet volgens de privacywet. Uiteraard zult u zelf de vinger aan de pols moeten houden of alles goed verloopt met het voorstel tot huurverlaging. Let dus goed op. U moet het eens zijn met het voorstel voor de nieuwe huurprijs dat u per brief voor 1 mei van Lieven de Key of Lieven de Stad ontvangt. Bent u het niet eens, maak dan bezwaar aan. Het zou kunnen dat u vindt dat u méér huurverlaging zou moeten krijgen, bijvoorbeeld op basis van eerder gemeld langdurig achterstallig onderhoud.

Onder elk stukje gras zit altijd een addertje. Zo ook nu. De gegevens van de Belastingdienst zijn gebaseerd op 2021. Bent u in 2022 of 2023 minder gaan verdienen (u bent bijvoorbeeld werkloos geraakt, u heeft minder opdrachten, u bent AOW-gerechtigd geworden, u bent alleen of juist samen gaan wonen, et cetera) dan zult u zelf aan de bel moeten trekken bij Lieven de Key of Lieven de Stad over de huurverlaging waar u recht op heeft. Maar let op: u moet dan uw huurverlaging claimen op basis van een voorstel waarin Lieven de Key of Lieven de Stad waarschijnlijk juist aanstuurt op verhoging op basis van inkomensgegevens uit 2021. Reageer op het voorstel zodra u de brief ontvangt. Wilt u hulp, neem dan contact met Stichting !WOON.

Een ander addertje is de voorwaarde dat u moet huren bij een woningcorporatie. Lieven de Stad is een commerciële vastgoedonderneming die niet niet langer onder de noemer ‘woningcorporatie’ valt sinds de splitsing van Lieven de Key. Arcade heeft als huurdersvereniging met Lieven de Key en Lieven de Stad afgesproken dat sociale huurders van Lieven de Stad die recht hebben op eenmalige huurverlaging deze ook krijgen, óf automatisch óf nadat ze zelf aan de bel hebben getrokken.

Inkomensgrenzen voor eenmalige huurverlaging:
Eenpersoonshuishouden maximaal € 23.250,-
Eenpersoonshuishouden met AOW maximaal € 24.600,-
Meerpersoonshuishouden maximaal € 30.270,-
Meerpersoonshuishouden met AOW maximaal € 32.730,-

Een ander belangrijk punt is dat de komende huurverhogingen niet meer worden gebaseerd op de hoogte van de inflatie, zoals in de afgelopen jaren. Vanaf nu volgt de huurverhoging de loonontwikkeling. Of dat gunstiger uitpakt moeten we afwachten. Voor dit jaar in ieder geval wel omdat de inflatie zo ontzettend hoog is.

Een ander kabinetsvoornemen is een aanpassing van de huurtoeslag waardoor meer huurders in aanmerking komen voor huurtoeslag. De bovengrens van € 750,- netto huur per maand moet dan verdwijnen. Dat zou betekenen dat ook huurders met een hogere huurprijs in aanmerking komen voor huurtoeslag. Daarnaast komen jongeren dan vanaf 21 jaar (nu 23 jaar) in aanmerking. Wel blijven de inkomenseisen gelijk en gaat de gemiddelde toeslag met € 10,- per maand per huurder naar beneden. Hoe dit voornemen verder uitpakt is afwachten. Want het voornemen moet nog door zowel de Tweede Kamer als door de Eerste Kamer worden goedgekeurd. En het is buiten dat maar de vraag of het huidige kabinet er de komende tijd nog zit.

Wilt u precies de regels weten betreffende huurprijzen, kijk dan op www.huurregels.nl.