Brit en Hanneke, betrokken bij Bewonerscommissie 1013, strijden al jaren voor beter onderhoud. Hun complex ligt op de westelijke eilanden in het centrum van Amsterdam. Een gebrekenbrief bleek een belangrijk middel om problemen aan te kaarten. Lees onderaan hoe u ook een ‘gebrekenbrief’ kunt opstellen. Want als uw verhuurder in gebreke blijft, kunt u heel veel korting krijgen op de maandelijkse huurprijs.

Begin maart 2019 overlegt Hanneke met Hans Bakker van Stichting !WOON. De stichting geeft onder andere advies over huren, energie, organisatie en participatie. Hanneke wil met hulp van !WOON een bewonerscommissie oprichten. Arcade speelt daarbij een ondersteunende rol. Hanneke wil dat De Key achterstallig onderhoud aanpakt. Het is tijd voor actie.

Oprichting bewonerscommissie tijdens bewonersavond 

Hanneke nodigt alle huurders van het complex uit voor een bewonersavond op 19 maart 2019. Tijdens die bewonersavond wordt de bewonerscommissie opgericht. Er komen maar liefst 22 bewoners op af. Brit is één van hen.

Onderhoudsproblemen in kaart brengen door enquêtes

Begin april 2019 ontvangen alle huurders van de bewonerscommissie een enquête. Een deel van de huurders zijn ook persoonlijk benaderd. Meerdere bewoners blijken met schimmelklachten en vocht te kampen. Sommige bewoners slapen hierdoor zelfs niet meer in hun slaapkamer.

Brit heeft van onderhoudsmensen van De Key vernomen dat er tijdens de bouw van het complex, zo’n veertig jaar geleden, fouten zijn gemaakt. Hierdoor spelen er op veel plekken dezelfde problemen.

Samen met !WOON een gebrekenbrief opstellen

In de tweede helft van 2019 overlegt de bewonerscommissie opnieuw met !WOON over de aanpak van de problemen. !WOON stelt voor te helpen met het inventariseren van de klachten om ze zo gebundeld naar De Key te sturen. Het is namelijk lastig om via de website van De Key meerdere problemen tegelijk te melden. Bovendien blijven structurele problemen zo onopgelost.

De bewonerscommissie hangt brieven op in de trappenhuizen. Op de brieven staat hoe bewoners contact op kunnen nemen met !WOON om de onderhoudsproblemen in kaart te brengen.

Een aantal bewoners maakt dankbaar gebruik van de uitnodiging om met !WOON in gesprek te gaan. Het wordt direct helder welke onderhoudsklachten bij de verhuurder kunnen worden neergelegd. Die klachten worden in een zogenaamde ‘gebrekenbrief’ gezet.

Simpele onderhoudsproblemen lost De Key vlot op, grote onderhoudsproblemen niet of nauwelijks 

In de tweede helft van 2019 worden alle verzamelde gebrekenbrieven naar De Key gestuurd. Het duurt lang voordat de corporatie reageert, áls er al wordt gereageerd. Kleine onderhoudsproblemen worden verholpen. Grote onderhoudsproblemen, zoals schimmel en vochtproblemen, niet. Volgens Brit zijn dat nou juist de dingen waar mensen veel overlast van ondervinden.

Geen gehoor bij De Key dus een procedure bij de Huurcommissie

Volgens de zogenaamde Overlegwet die het contact tussen huurders en verhuurders regelt, moet de woningcorporatie de onderhoudsklachten binnen zes weken na melding verhelpen. Op de onderhoudsklachten van Brit reageert De Key niet. Ze start daarom een procedure bij de Huurcommissie.

De Huurcommissie bemiddelt bij conflicten tussen huurders en verhuurders. Een procedure bij de Huurcommissie moet altijd bij de corporatie worden aangekondigd. Brit start in juni 2020 een procedure. De Huurcommissie heeft het druk. Na ruim een half jaar komt er pas iemand langs.

De Key probeert een procedure bij de Huurcommissie te ontmoedigen 

Pas nadat Brit een procedure bij de Huurcommissie is gestart, komt er een opzichter van De Key langs. De opzichter wil kleine gebreken wel verhelpen maar pakt structurele onderhoudsproblemen zoals schimmel en vocht niet aan. De Key probeert de bewoners over te halen om de procedure te stoppen. Door ‘makkelijke’ reparaties te beloven, of door je voor te houden dat een procedure bij de Huurcommissie je veel geld kan kosten. Volgens Brit klopt het echter niet dat een procedure je veel geld kost. Als huurder betaal je namelijk nooit meer dan 25 euro. Je kunt daarentegen wel heel veel korting op de huurprijs krijgen als de verhuurder de problemen niet oplost. Vandaar, waarschijnlijk, dat De Key probeert te verleiden met klein bier.

Brit is niet van plan haar procedure te beëindigen, want de structurele problemen van vocht, schimmel en scheuren zijn niet verholpen. ‘De Key moet allereerst de grote problemen aanpakken, die zorgen voor de meeste overlast.’

Om onderhoud aan te pakken is een sterke bewonerscommissie van levensbelang 

‘Er zijn nog steeds weinig grote problemen echt aangepakt in ons complex,’ stelt Brit. ‘Intussen zijn er op 18 mei 2021 door De Key wel nieuwe loodflappen onder de balkons geplaatst. Die loodflappen moeten vochtklachten bestrijden. We zullen het zien. Er zijn helaas al mensen noodgedwongen verhuisd omdat hun woning onleefbaar was geworden door giftige, rode schimmel. Direct nadat deze mensen hun woning verlieten stond er een zwammenbestrijder op de stoep om het probleem aan te pakken. Waarom pas toen?’

Brit stelt dat een sterke bewonerscommissie van levensbelang is om gezamenlijk onderhoudsproblemen aan te kaarten. Haar commissie praat voortdurend met bewoners. Zo wijst Hanneke op huurdersrechten en stimuleert ze bewoners om dat bij De Key te benadrukken. Arcade leverde informatie aan over huurdersrechten en de doelstellingen van de sociale huursector.

‘Door een sterke bewonerscommissie weet De Key dat niet alles zomaar geaccepteerd wordt,’ zegt Brit. Ze besluit: ‘bewoners kunnen samen dus wel degelijk het verschil maken.’

Wat is een ‘gebrekenbrief’?

In een huurhuis kunnen allerlei problemen zijn die de huurder niet kan oplossen. Denk aan lekkage, schimmel, tocht, ondeugdelijke leidingen, hout- en betonrot en slechte ventilatie. De verhuurder (de eigenaar van het vastgoed) is verplicht om deze gebreken aan te pakken en te verhelpen.

Doet de verhuurder dat niet, dan kan de huurder tóch afdwingen dat de problemen worden opgelost, of dat er anders een flinke huurverlaging komt totdat reparaties zijn verricht en onderhoud is gepleegd.

Maar dat gaat niet vanzelf. Om noodzakelijke reparaties en onderhoud (of anders huurverlaging) af te dwingen is het noodzakelijk dat er contact wordt gezocht met de Huurcommissie én dat er een brief met een opsomming van de problemen wordt gestuurd naar de verhuurder. Zoiets heet een ‘gebrekenbrief’.

De ‘gebrekenbrief’ gaat als volgt (bron: Stichting WOON!):

U meldt de klachten schriftelijk aan de verhuurder. U kunt hiervoor deze voorbeeldbrief melding onderhoudsklachten van de Huurcommissie gebruiken (zie onder). Heeft  u de klachten nog korter dan 6 maanden geleden schriftelijk gemeld (en u heeft een kopie), dan kunt u deze stap overslaan.

Reageert de verhuurder niet, dan dient u na 6 weken een ‘verzoekschrift onderhoudsprocedure’ in bij de Huurcommissie (zie onder). Hecht een pdf aan van de eerder verstuurde gebrekenbrief aan de verhuurder.

U ontvangt een ontvangstbevestiging met een betalingsverzoek van € 25,–. Dit moet u meteen betalen, anders gaat de procedure niet door. Na betaling start de procedure meteen. Wordt u in het gelijkgesteld, dan krijgt u het geld terug. Mensen met een klein inkomen kunnen vrijstelling krijgen.

De Huurcommissie stelt een onderzoek in, er komt een zitting en dan volgt de uitspraak. Bij heel ernstige klachten wordt de huurprijs verlaagd naar 20% van de betaalde huur (rekenvoorbeeld: uw huurprijs van € 500,- gaat dan naar € 100,-). Bij minder ernstige gebreken volgt verlaging naar 30% of 40% van de betaalde huurprijs (uit hetzelfde rekenvoorbeeld: € 150,- en € 200,–).

Ook gebreken die niet op de lijst staan, maar wel het woongenot (ernstig) schaden, kunnen tot verlaging leiden. De verlaging gaat in op de eerste van de maand nadat de gebreken bij de verhuurder gemeld zijn.

Na herstel van de gebreken geldt weer de oude huurprijs.

Handige links

• Op de website van stichting WOON! vindt u meer informatie over gebreken en wat u kunt doen.
• De modelbrief voor gebreken kunt u hier downloaden.
• Het verzoekschrift onderhoudsprocedure kunt u hier invullen en versturen naar de Huurcommissie.
• Vindt u dit ingewikkeld, neem dan contact op met Stichting WOON!

Een kat in het nauw maakt vreemde sprongen. Dit geldt blijkbaar ook voor het Amsterdamse gemeentebestuur, dat inmiddels zo in paniek lijkt te raken door de stijgende woningnood dat ze in alle hoeken en gaten speurt naar ‘cosmetische’ oplossingen die nou niet echt zoden aan de dijk zetten. De laatste schijnoplossing: woongroepen niet langer zelf laten bepalen wie een nieuwe bewoner wordt, maar hen een lijst met kandidaten van Woningnet in de maag splitsen.

Woont u in een woongroep en huurt u bij De Key of Lieven de Stad? Meld u bij Arcade, zodat wij deze kwestie als huurdersvereniging onder de aandacht kunnen brengen bij beleidsmakers, politici en verhuurders.

De wethouder Bouwen en Wonen, Laurens Ivens (SP), stelt voor om het recht op ‘coöptatie’ voor woongroepen te schrappen in de Gemeentelijke Huisvestingsverordening 2021. Maar coöptatie (het zelf kiezen van nieuwe bewoners) is juist dé ruggengraat van woongroepen. Er zijn hiervoor daarom goede afspraken zijn gemaakt met de woningcorporaties. Het recht op coöptie is bovendien, in contrast met wat de wethouder beweert, wettelijk vastgelegd.

Huurders kiezen bewust voor een woongroep

Wonen in een groep is een bewuste keuze voor een bepaalde levensstijl. Net als bijvoorbeeld kiezen voor samenwonen binnen een relatie. Veel woongroepen dragen een zekere levensvisie uit, of voelen zich prettig bij een bepaalde samenstelling van huisgenoten. Wie erbij komt is dus heel belangrijk voor de woongroep. Hetzelfde geldt voor gedeelde studentenwoningen, waar daarom wordt gehospiteerd door kandidaten. Mensen willen gemeenschappelijk wonen met mensen die zij prettig vinden en vertrouwen. Niet met wildvreemden die toevallig in aanmerking komen voor een sociale huurwoning.

Het verplicht moeten accepteren van een kandidaat van Woningnet, die zit te springen om woonruimte en misschien niet zo zeer om huisgenoten, doet het hele idee van een ‘woongroep’ – bewust gemeenschappelijk leven – de das om. Een woongroep is namelijk beduidend anders dan ‘woningdelen’ om samen een (extreem hoge) huur te kunnen opbrengen.

Overigens geldt voor kandidaten van Woningnet eveneens als onwenselijk dat zij mogelijk woonruimte in een woongemeenschap moeten accepteren, terwijl zij allereerst op zoek zijn naar betaalbare zelfstandige woonruimte.

Dankzij daadkrachtig protest van meerdere woongroepen, aangevoerd door bewoner Egon Hoogenboom en zijn bewonerscommissie, met ondersteuning van OWA50+ en LVGO (belangenorganisatie voor woongemeenschappen met vijftigplussers), én door inspreken in de commissie Bouwen en Wonen, heeft de wethouder het voorstel voorlopig opgeschort tot 2022, na zijn ambtsperiode.

Dit voorjaar moet er een nieuw voorstel komen voor de huisvestingsverordening met, hopelijk, continuering van de huidige coöptatie-overeenkomsten voor woongroepen.

Een beetje student wil gezellig samenzijn met andere studenten, zeker als ze in een studentenflat wonen. Maar dan moet er wel een ontmoetingsruimte zijn. Studenten van de Rode Kruislaan krijgen na lang gesteggel eindelijk hun ontmoetingsruimte van De Key. Tim Ruting en Mats Pijning, betrokken bij bewonersvereniging RXL, vertellen welk proces hieraan vooraf ging.

In de zomer van 2019 vergadert het nieuwe verenigingsbestuur voor het eerst met De Key-beheerder Mark de Fouw. Nadat eerdere onderhandelingen jaren terug mislukten, legt De Key de ontmoetingsruimte opnieuw op tafel. Het bestuur onder leiding van voorzitter Tim, is enthousiast. Mats versterkt het bestuur ruim een jaar later als penningmeester. Tim is dan geen voorzitter meer.

Een ontmoetingsruimte is belangrijk om bewoners met elkaar in contact te brengen en om ook met slecht weer activiteiten te kunnen organiseren. Er waren hiervoor wel meer leden nodig.

Bewoners betrekken was niet gemakkelijk. Er werden onder andere borrels en activiteiten georganiseerd om de interesse te vergroten. Voor het samenstellen van een barcommissie die zich over de ontmoetingsruimte zou buigen, moest ook nog wat gebeuren. Bewoners werden op borrels gevraagd of ze mee wilden denken. Een andere bewoner kwam via een actief verenigingslid in de barcommissie terecht.

Het begint met een barcommissie

De uiteindelijke barcommissie bestaat uit bestuurslid Kyra en vier andere bewoners: voorzitter Niek, Sytze, Jannes en Roald. Er wordt een taakverdeling en stappenplan voor de ontmoetingsruimte gemaakt. Dit ter voorbereiding op latere gesprekken met De Key en de gemeente.

Naast de nieuwe barcommissie waren er al  een activiteitencommissie, een leefbaarheidscommissie, een welkomstcommissie en een tuinierscommissie. De commissies zijn nuttige ‘subgroepen’ die de betrokkenheid vergroten. Tim: ‘Het werken met subgroepen is een makkelijke manier om je organisatie te vergroten en nieuwe mensen binnen te halen. Je mobiliseert mensen door ze aan te spreken op dat wat ze leuk vinden.’

Arcade wijst bewoners op hun rechten

Arcade-bestuurslid Harrie Houtbeckers speelt een belangrijke rol in het proces. Hij bemiddelt bij problemen en wijst op bewonersrechten. Het sterkt de bewoners in hun missie om latere onderhandelingen met De Key soepel te laten verlopen. Tijdens een Arcade-bijeenkomst blijkt bovendien dat de bewoners recht hebben op een ontmoetingsruimte.

Aanvraag horecavergunning bij gemeente loopt niet soepel

Om hapjes en drankjes te kunnen verkopen, vragen de bewoners een horecavergunning aan. Dit is een moeizaam proces. De barcommissie is maanden aan het touwtrekken met de gemeente. De commissieleden worden meerdere keren van het kastje naar de muur gestuurd. Mats: “We zaten tot ver in september vast in de bureaucratie”. Nadat De Key zich er mee gaat bemoeien en zelf contact opneemt met de gemeente, komt er pas duidelijkheid. De horecavergunning wordt afgewezen omdat die niet in het bestemmingsplan zou passen.

De Key werkt ook niet direct mee

Totdat in september de onderhandelingen over de ontmoetingsruimte beginnen, is er wantrouwen bij De Key. De Key wil weten wat ze kunnen verwachten en eist dat de bewoners uiteindelijk aan hen verantwoording afleggen. De vereniging legt echter alleen verantwoording af aan de leden, tijdens de Algemene Ledenvergadering (ALV). En dan zijn er nog de buren die in de omliggende kantoren werken. Zij vrezen voor dronken studenten voor hun deur en deinzen er volgens Mats niet voor terug om zich over ‘elk stukje overlast te beklagen bij de vereniging of bij De Key.’

Toch start De Key uiteindelijk met onderhandelen

Om het contact met de Key vlot te trekken, wordt door alle commissies een plan opgesteld met het soort activiteiten die in de ruimte plaats kunnen gaan vinden. Dit stemt de Key enthousiast. Een filmavond, studeerhoek en een moestuin worden onder andere genoemd. Het ontbreken van een horecavergunning maakt de keus voor de vereniging om door te gaan met het project echter wel ingewikkeld: er kunnen namelijk geen opbrengsten worden gegenereerd. Verkoop van hapjes en drankjes is zonder vergunning immers niet mogelijk. Na een lange ALV is besloten om de ontmoetingsruimte toch door te zetten.

De Key zet in september opeens wél vaart achter de ontmoetingsruimte. De inzet van de barcommissie speelt hierbij een belangrijke rol. Eerder wilde De Key bewoners nauwelijks tegemoet komen. De commissieleden realiseerden zich dat ze er zélf achteraan moesten.

De Key suggereert om bezoekers een vrijwillige bijdrage te vragen voor hun drankjes. De barcommissie kan zo gemakkelijker de huur van de ruimte betalen.

Samen afspraken maken lukt, maar blijkt niet gemakkelijk 

Tijdens de laatste maanden van 2020, onderhandelt de barcommissie over het huurcontract en de bijlage ‘randvoorwaarden bewonersruimte’. De inhoud wordt flink bediscussieerd. Nadat de randvoorwaarden zijn overeengekomen in december, gaat de Key het definitieve contract opstellen. Na twee maanden wachten blijken in februari niet alle afspraken in het contract te staan. Nadat De Key dit gecorrigeerd heeft, ondertekenen de bewoners half maart het contract.

Mats en Tim hebben veel geleerd. Dit geldt ook voor de leden van de barcommissie. Tijdens het proces zijn er door de bewoners zeker fouten gemaakt en moest er dan ook regelmatig worden bijgestuurd. Daarnaast maakte de organisatiestructuur van De Key het de bewoners niet altijd makkelijk om zaken voor elkaar te krijgen. Toch is er wel heel fijn met De Key-beheerder Mark de Fouw samengewerkt. Hij heeft zich echt voor de bewoners ingezet. Daarnaast waarderen de bewoners het dat De Key nu ook echt de verbouwing in gang heeft gezet. De bewoners kunnen er nu samen met De Key een mooie ruimte van gaan maken.

Eva Bollen koestert De Punt, het puntvormige wijkje in de Amsterdam-Noordse Vogelbuurt. In het oorspronkelijke tuindorp zijn de bewoners er voor elkaar. Het is er gezellig en er hangt een goede sfeer. Wel schrok Eva van de slechte staat waarin haar sociale huurwoning in 2007 werd aangeboden. In 2017 was ze het zat en kwam ze in actie.

‘De Key maar zeker ook de gemeente hebben onze wijk 35 jaar lang verwaarloosd,’ stelt Eva. Volgens Eva wordt de verhuurderheffing als excuus gebruikt om grootschalige onderhoudsprojecten van oude wijken op de lange baan te schuiven. De verhuurderheffing is een hoge, extra belasting die woningcorporaties uit de sociale sector aan het Rijk moeten betalen. Daardoor blijft er bij sommige woningcorporaties weinig geld over. Maar de verhuurderheffing werd pas in 2014 ingevoerd. Dus die kan niet als slap excuus worden gebruikt voor ernstige gebreken in De Punt. En al helemaal niet als De Key blijkbaar wél geld heeft om heel veel nieuwe woningen te bouwen, aldus Eva.

Eva’s strijd voor betere woningen begon drie jaar geleden

In 2017 wilde Eva weten of zij nu de enige was in De Punt met een huis vol gebreken en achterstallig onderhoud. Ze maakte een flyer, kopieerde die en gooide hem bij 348 woningen door de brievenbus. Doel: vragen of buren dezelfde problemen hadden. De mensen konden haar mailen. Gevolg: talloze mails over ernstige onderhoudsproblemen. Tijdens daarop volgende huisbezoeken schrok Eva zich rot: schimmel, lekkages, doorgezakte vloeren, slechte isolatie en brandgevaarlijke situaties.

Ja, er was ook brandgevaar

Sterk verouderde elektra en leidingen maakten de woningen, in combinatie met de oude rieten plafonds, bijzonder brandgevaarlijk. De brandweer bevestigde dit toen er in de afgelopen 2,5 jaar drie branden ontstonden in De Punt. Bij de laatste brand raakte een bewoner zwaargewond. Tot op de dag van vandaag weigert De Key nieuwe elektrapunten aan te leggen.

Eva zocht contact met instanties

Een belangrijke les die Eva meteen leerde was dat ze in haar eentje de strijd niet ging winnen. Ze besloot contact te zoeken met professionele instanties, organisaties met verstand van huurderszaken, die haar konden ondersteunen.

In het verleden had Eva al eens contact gehad met Stichting !WOON en de Amsterdamse SP over de problemen in haar huis. Daarom benaderde ze hen opnieuw.

Alle problemen verzameld in een zwartboek

Samen met SP Amsterdam werd een ‘zwartboek’ gemaakt over het achterstallig onderhoud in De Punt. Alle gebreken in alle huizen werden opgeschreven, gefotografeerd en verzameld in één grote map, het ‘zwartboek’.

De map werd door Eva, samen met de SP en enkele bewoners, aangeboden aan De Key. Voor dat moment werd huis-aan-huisblad De Echo benaderd. Die schreef een artikel over de slechte staat van de woningen in De Punt. Het zwartboek ging ook nog naar alle Amsterdamse gemeenteraadsleden. Op deze manier was er stevig aan de bel getrokken over de problemen in De Punt.

De Key was bepaald niet blij

De Key reageerde met intimiderende telefoontjes aan het adres van Eva. Een projectleider van de Key stelde dat het aanpakken van de onderhoudsproblemen in De Punt miljoenen euro’s zou gaan kosten. Ook werd het door De Key niet op prijs gesteld dat Eva de SP erbij had gehaald.

Voor Eva waren die telefoontjes in het begin best moeilijk. ‘Ik was totaal onervaren. In het begin schrik je hier wel van.’ Inmiddels heeft ze geleerd dat je bij De Key ‘gewoon een grote mond moet hebben, want dat heeft De Key ook.’ Veel mensen steunen Eva.

Toch wilde De Key in gesprek met bewoners

Alhoewel het zwartboek aanvankelijk tot negatieve reacties leidde, werden Eva, Stichting !WOON en de SP vanaf 2017 uitgenodigd voor gesprekken met De Key. In deze maandelijkse overleggen, die nog steeds plaatsvinden, wil De Key praten over verbeteringen in De Punt. Ook wil De Key weten hoe ze de bewoners beter kunnen helpen.

In 2018 startte De Key met technisch onderzoek in De Punt. De onderhoudsproblemen bleken inderdaad veel ernstiger dan De Key aanvankelijk dacht. Uit vervolgonderzoeken bleek dat de funderingen gelukkig nog wel in orde waren.

Ondersteuning van Arcade

Tijdens één van de eerste overleggen zegt De Key dat Eva hulp kan krijgen van Arcade. Daar is een huurdersvereniging nu eenmaal voor bedoeld. Ook kan er het beste een bewonerscommissie worden opgericht, zodat Eva ondersteuning krijgt van andere bewoners in De Punt.

In 2018 helpt Arcade-bestuurslid Harrie Houtbeckers bij de oprichting van een bewonerscommissie in De Punt. Helmie Bijleveld, bestuursvoorzitter van Arcade, brengt ondertussen de onderhoudsproblemen onder de aandacht van de directie van De Key. Die moet de problemen nu echt serieus nemen.

Oprichting van bewonerscommissie De Punt

Een bewonerscommissie oprichten is niet zo gemakkelijk. Zeker niet in een wijk waar mensen wel iets anders aan hun hoofd hebben. Het wordt in Amsterdam steeds moeilijker voor sociale huurders en mensen met een klein inkomen.  ‘In deze tijd probeert iedereen zijn hoofd boven water te houden en hebben mensen genoeg aan hun eigen problemen,’ vertelt Eva. Niet iedereen kan dan ook nog de energie opbrengen om actief te zijn in een bewonerscommissie.

Door te blijven rondvragen en regelmatig berichtjes in de buurt-app achter te laten, lukt het  Eva toch om een paar bewoners te vinden voor de commissie. In 2018 melden zich twee mensen, een jaar later komen er nog twee bij.

Het is belangrijk dat er nu een bewonerscommissie was, want dit gaf Eva en alle andere huurders meer mogelijkheden om hun problemen aan te kaarten.

Naar de gemeenteraad

Zo was het voor de bewonerscommissie makkelijker, als officiële spreekbuis van alle huurders in De Punt, om de serieuze problemen aan te kaarten bij Amsterdamse politici en beleidsmakers.

Eva Bollen benaderde in 2018 de Amsterdamse gemeenteraad. Zij heeft namens de bewonerscommissie en alle medehuurders ingesproken tijdens een vergadering van de raadscommissie Wonen.

Alle Amsterdammers hebben het recht om de gemeenteraad te laten weten wat zij ergens van vinden. Voordat de gemeenteraad een beslissing neemt, worden alle onderwerpen per thema eerst in een zogenaamde ‘raadscommissie’ besproken. Door in te spreken wijs je raadsleden op iets wat je belangrijk vindt. Doel is het beïnvloeden van beleid.

Tijdens het inspreken vertelt Eva aan de Amsterdamse gemeenteraadsleden hoe er grote onderhoudsproblemen zijn in De Punt en dat De Key die niet aanpakt. De schimmel in Eva’s badkamer, bijvoorbeeld, is een terugkerend probleem waar De Key structureel iets aan moet doen, maar dat dus niet doet.

De gemeenteraadsleden schrikken hiervan. Zij willen van de wethouder Wonen weten of het normaal is dat sociale huurders zo in de kou worden gezet door een woningcorporatie. Dat heeft effect.

De Key gaat overstag

Het inspreken bij de raadscommissie en alle eerdere acties om De Key tot handelen te dwingen, zorgen er ten slotte voor dat De Key iets gaat doen.

Na talloze overleggen en jaren onderzoek, laat De Key in december 2019 weten dat ze de hele wijk gaan renoveren in plaats van te slopen. Pas toen werd voor de bewoners duidelijk dat De Key overwoog om De Punt tegen de vlakte te gooien. De Key had dus wel degelijk in de gaten hoe slecht de woningen waren!

Wellicht speelden alle negatieve publiciteit over De Key, plus de actieve inzet van de bewoners én het inspreken bij de raadscommissie Wonen, een rol bij de keuze voor renovatie.

Renoveren is voor huurders beter dan slopen

Eva is blij dat De Key heeft besloten om de wijk niet te slopen. De Punt is een rijksbeschermd stadsgezicht en kent daarnaast een grote sociale cohesie. Bovendien heeft Eva het idee dat nieuwbouwhuurwoningen onbetaalbaar zijn, ook in Noord. Veel gezinnen zouden daardoor niet doorstromen naar een grotere woning.

Als je huurwoning gesloopt wordt, wordt je een zogenaamde ‘stadsvernieuwingskandidaat’. Alhoewel je dan voorrang krijgt op andere woningzoekenden en een verhuiskostenvergoeding ontvangt, heb je daar volgens Eva weinig aan als je niet veel te besteden hebt. Je kan een betere woning dan simpelweg niet betalen. Het gevolg is dat je opnieuw in een slechte woning terecht komt, maar dan vaak aan de rand van de stad.

Bewoners bekijken de renovatieplannen

De Key heeft een werkplan gemaakt voor de renovatie. Daarnaast is er een sociaal plan, opgesteld met de bewonerscommissie. Volgens de Woningwet moeten corporaties een sociaal plan opstellen. Wettelijk gezien moet zeventig procent van de bewoners akkoord gaan met de renovatieplannen. De Key start waarschijnlijk in het voorjaar van 2023 met renoveren in De Punt.

Er is een bewonersavond over de aanstaande renovatie georganiseerd. De bewonerscommissie houdt bewoners via flyers op de hoogte. Eva is op zoek naar een welzijnsorganisatie voor ondersteuning van een tuinenproject. Hierbij worden bewoners geholpen bij de aanpak van hun tuinen. Dit zal voor velen de drempel verlagen om hun buurtgenoten te leren kennen. En als je je buren een beetje kent, kun je elkaar beter door zo’n renovatie heen helpen.

Zelf de regie houden

Eve heeft veel bereikt, sinds die ene dag dat ze haar eerste flyers door de buurt verspreidde. De woningen gaan gerenoveerd worden en er is een bewonerscommissie die opkomt voor de huurders.

Eva zegt dat het als huurder belangrijk is om personen en organisaties erbij te halen die de procedures kennen, zeker als je grof achterstallig onderhoud wilt verbeteren. Eva heeft er met haar bewonerscommissie heel veel aan gehad.

‘Maar,’ zo waarschuwt ze: ‘houd daarbij wel zélf de regie.’ Een blind geloof of blind vertrouwen in welke organisatie dan ook is onverstandig. Elke club, corporatie, gemeente of politieke partij heeft namelijk ook een eigen agenda. Publiciteit genereren bijvoorbeeld. Soms komen belangen van bewoners niet overeen met die van organisaties.

Je moet als bewonerscommissie heel erg je eigen belang in het vizier houden en heel erg je eigen afwegingen blijven maken, vindt Eva. Zo kun je voorkomen dat je wordt gebruikt voor iets waar je als bewoner misschien geen belang bij hebt. Eva Bollen is door de jaren heen minder naïef geworden.

Meer waardering voor huurders

Vanuit de gemeente en corporaties zou ook meer waardering mogen zijn voor het werk van huurders en bewonerscommissies, denkt Eva. Er wordt heel veel van bewonerscommissies gevraagd terwijl ze maar een zeer beperkt budget hebben om zich te weren. Eva: ‘Je moet enorm veel doorzettingsvermogen hebben voor dit werk. Het kost veel energie om de belangen van bewoners blijvend onder de aandacht te brengen van grote, machtige organisaties.’

Maar dit is  hard nodig. Want, zo stelt Eva: ‘De bewoners zijn de experts, wij weten wat er in onze woningen speelt, wij weten wat het beste is voor onze wijk.’

Handige adressen voor huurders en bewonerscommissies

Stichting !WOON

!WOON geeft bewoners informatie en advies over huren, kopen, energie, organisatie en participatie. Stichting !WOON is er voor huurders, eigenaar-bewoners en woningzoekenden.
E-mail Via vragenformulier – https://www.wooninfo.nl/vragen/
Telefoon  (020) 5230 130
Website https://www.wooninfo.nl/contact/

Woonbond

De Woonbond komt op voor de belangen van huurders en huurdersorganisaties.
E-mail info@woonbond.nl
Telefoon  (020) 551 77 55
Website https://www.woonbond.nl/

HV Arcade

Ondersteunt individuele huurders en bewonerscommissies van Woonstichting De Key en Vastgoedorganisatie Lieven de Stad BV.
E-mail info@hvarcade.nl
Telefoon  (020) 623 36 28
Website https://hvarcade.nl/contact/

Gemeente Amsterdam

Inspreken bij de gemeente – raadsleden wijzen op iets wat je als burger belangrijk vindt.
E-mail info@gemeenteraad.amsterdam.nl
E-mail commissieWB@amsterdam.nl   (Raadscommissie Wonen en Bouwen)
Telefoon 14020
Website https://www.amsterdam.nl/bestuur-organisatie/gemeenteraad/raadscommissies/raadscommissie-wonen/

Het is eind mei 2020 als bewonerscommissie Jacob Oliepad een opmerkelijke brief ontvangt. De Key wil een atelierwoning verkopen die al een jaar leeg staat. Commissieleden Jan en Ankie Eindhoven leggen zich daar niet bij neer. Samen met Arcade lukt het om de verkoop tegen te houden. De woning in de Haarlemmerbuurt komt opnieuw beschikbaar voor een kunstenaar.  

Elke vier jaar worden er in Amsterdam zogenaamde ‘samenwerkingsafspraken’ gemaakt. Huurderskoepels, corporaties en de gemeente spreken dan af hoe er de komende 4 jaar wordt samengewerkt op het gebied van volkshuisvesting in Amsterdam. Het aantal atelierwoningen van Amsterdamse corporaties moet volgens de recente samenwerkingsafspraken ten minste 293 bedragen.

Een atelierwoning wordt in de Amsterdamse samenwerkingsafspraken als volgt omschreven: ‘Een atelierwoning is een sociale of vrije sectorhuurwoning met tenminste één ruimte ten behoeve van kunstproductie’. In dit geval ging het om een atelierwoning uit de sociale voorraad. Daarnaast zijn er in Amsterdam ook kunstenaarswoningen. In tegenstelling tot atelierwoningen hebben kunstenaarswoningen geen aparte werkruimte.

Atelierwoningen behoren tot de zogenoemde ‘ijzeren voorraad’ die de gemeenteraad heeft vastgesteld. Het doel van die ‘ijzeren voorraad’ atelierwoningen is het beschikbaar houden van woonruimtes voor kunstenaars. De beschikbare ruimtes zijn de afgelopen jaren fors gedaald. Tegelijk is de vraag naar betaalbare atelierwoningen alleen maar gestegen. Dat Jan en Ankie in verzet kwamen toen er opnieuw een atelierwoning verloren dreigde te gaan, was dan ook hard nodig.

Samen advies uitbrengen

Elk complex heeft een zogenaamde complexstrategie. In het complex van Jan en Ankie mogen er in principe geen woningen verkocht worden. Verkoop betekent een beleidswijziging die De Key moet voorleggen aan de bewonerscommissie.

Ankie en Jan namen direct contact op met hun achterban toen ze hoorden over de aangekondigde verkoop. Alle bewoners waren het met de bewonerscommissie eens. “Ik heb geen enkele positieve reactie op het verkoopplan gehad”, stelt Ankie. Ze belde vervolgens met De Key en vroeg of  de verkoop tegen gehouden kon worden. Dat bleek niet het geval.

“Het is als atelierwoning gebouwd en zo is het ook bedoeld”, stelt Ankie. Ze is er bovendien van overtuigd dat een kunstenaar het pand toch niet kan kopen. “Ik vertrouwde het niet en dus heb ik met Arcade contact gezocht. De Key denkt dat ze met een naïeve bewonerscommissie te maken hebben. Maar als ik het niet weet, dan zoek ik wel iemand die het wel weet”.

Bewonerscommissies hebben altijd met de zogenaamde Overlegwet te maken. Deze wet regelt het informatierecht, overlegrecht, adviesrecht en agenderingsrecht van huurdersorganisaties en bewonerscommissies. Dat er adviesrecht is betekent overigens ook dat de verhuurder van het schriftelijke advies van een huurdersorganisatie of bewonerscommissie mag afwijken. Daarvoor moet hij binnen veertien dagen schriftelijk zijn motivatie voor de afwijking meedelen aan de bewonerscommissie of huurdersorganisatie. Bewonerscommissies en huurdersorganisaties hebben zes weken de tijd om een advies uit te brengen.

Bewonerscommissie Jacob Oliepad moest snel met een schriftelijk advies komen. Arcade bestuursleden Gerharda van der Meulen en Saskia Koppelaar maakten samen met Jan en Ankie een concept. Het definitieve advies verstuurde de bewonerscommissie per aangetekende post op 9 juli naar De Key. De commissie was bang dat de grote woning na verkoop werd opgesplitst. Mogelijk werd het pand dan gebruikt voor Airbnb of als Bed & Breakfast. Een praktijk waar de buurt al langer door geteisterd werd.

In strijd met de samenwerkingsafspraken

Arcade verzond op 10 juli ook een eigen ongevraagd advies naar De Key. De verkoop van de atelierwoning was namelijk in strijd met de Amsterdamse samenwerkingsafspraken. In die afspraken is een verkoopstop voor sociale huurwoningen uit Centrum-West opgenomen. De Key ging ook tegen de afspraken in door de verkoop van een atelierwoning te willen compenseren met het opleveren van een kunstenaarswoning ergens anders in de stad, om zo de ‘ijzeren voorraad’ atelierwoningen op pijl te houden. Dit is ongeoorloofd omdat een kunstenaarswoning niet hetzelfde is als een atelierwoning. Een atelierwoning mag alleen worden verkocht als daar een nieuwe atelierwoning voor in de plaats komt.

Resultaat: geen verkoop, woning blijft sociale atelierwoning

Volgens de Overlegwet moet een corporatie binnen twee weken op een advies reageren. Na twee weken kwam De Key met een ontvangstbevestiging en de mededeling dat een inhoudelijke reactie later zou volgen. Na zes weken liet De Key weten de adviezen over te nemen. De atelierwoning blijft in de sociale voorraad en zal opnieuw aan een kunstenaar verhuurd worden.

Op 1 januari 2021 komt er waarschijnlijk een nieuwe huurder in het pand. Wie dat gaat worden is niet bekend. Ankie en Jan maken zich wel zorgen over het contract dat de nieuwe huurder krijgt. Mogelijk geldt er een vijfjarencontract voor de woon – en werkplek van de kunstenaar. Volgens Jan is het voor een kunstenaar niet prettig als hij na 5 jaar zowel zijn werkplek als zijn woonruimte moet opgeven. “Je wordt dan toch een soort woonnomade”, stelt hij.

• Brief De Key aan bewonerscommissie verkoop atelierwoning Jacob Oliepad 20 mei 2020
• Advies BC Jacob Oliepad inzake voorgenomen verkoop atelierwoning 9 juli 2020
• Brief Arcade aan De Key inzake voorgenomen verkoop Jacob Oliepad 8 10 juli 2020
• Reactie De Key op advies van Arcade inzake Jacob Oliepad 8 18 augustus 2020

Hanneke van Gent woont ruim veertig jaar op de Westelijke Eilanden. Sindsdien huurt zij bij De Key. Door de jaren heen heeft zij veel zien veranderen in haar geboortestad, ten gunste én ook ten ongunste. Zo is ze geleidelijk meer verontrust geraakt door het huidige beleid van woonstichting De Key. Hanneke vindt dat De Key steeds meer afraakt van haar belangrijkste taak die de Woningwet nog steeds voorschrijft. Namelijk een goed beheer van sociale huurwoningen in het leefgebied van de stad Amsterdam.

Sociale huurwoningen worden in toenemende mate in de vrije sector vergeven. Dat gaat tegen steeds hogere huurprijzen. Woningen worden zelfs doorverkocht, zo stelt Hanneke. Het is echt verontrustend, vindt ze, dat het huidige beleid van De Key doorgevoerd gaat worden. ‘Tijdelijkheid’ is het belangrijkste speerpunt van hun beleid. Dat gaat over 2 tot 5 jaarcontracten voor (alleenstaande) jongeren die toch een aanzienlijke huur moeten ophoesten. Tegelijkertijd kan een oudere en/of gehandicapte zelfs een woning op de begane grond niet toegewezen krijgen. Laat staan aan andere woningzoekenden, zo stelt Hanneke. Ze noemt dat een UITHOLLING OVERDWARSbeleid.

Hanneke vindt dat zijzelf en ieder andere stadsgenoot de laatste jaren heeft zitten slapen. Toen een bewonerscommissie elders in de stad een succes boekte en een bewoner in haar eigen complex tegen problemen aanliep, realiseerde ze zich dat het tijd was voor actie. Het achterstallig onderhoud in haar complex moest ook worden aangepakt.

Starten met bewonerscommissie

Om de nieuwe bewonerscommissie daadwerkelijk leven in te blazen, benaderde Hanneke een klein groepje huurders uit haar complex. !WOON werd er bij betrokken. Deze organisatie adviseert en helpt bewoners bij allerlei aspecten van wonen. Tijdens de eerste vergadering (met ruim 20 aanwezige medebewoners) kwam naast het achterstallig onderhoud ook de energietransitie aan bod. Om meer mensen te kunnen bereiken werd er besloten bij alle huurders een enquête in de bus te doen. !WOON had daarvoor een concept enquête gemaakt.

Nadat de enquête bij alle huishoudens in de brievenbus was gedaan, werd al snel besloten om ook langs de deuren te gaan en bewoners persoonlijk te vragen naar hun ervaringen met het onderhoud van hun woning. Meer bewustzijn creëren stond daarbij centraal. Door goed naar huurders te luisteren en ook dóór te vragen, kwam er veel waardevolle informatie naar boven. Inmiddels was iets meer dan één derde van de huishoudens bereikt. Daarop besloot de bewonerscommissie een samenvatting van de resultaten te maken en die aan De Key aan te bieden. Uit de enquêtes en de face-to-face methode bleek onder andere dat huurders niet wisten voor welk onderhoud ze zelf verantwoordelijk zijn en welk deel aan onderhoud De Key dient op te lossen. Niet onbelangrijk waren er veel vragen of jarenlang gebruikte keukenblokken, toiletpotten en dergelijke niet door de Key vervangen moesten worden. Kortom er kwam iets in beweging.

Samen sterk

Na een rustige zomerperiode werd de draad eind augustus weer opgepakt. Bewonerscommissie 1013 besloot om zes andere bewonerscommissies te informeren over haar ervaringen met achterstallig onderhoud bij De Key. Arcade werd er ook bij gehaald. Harrie Houtbeckers, bestuurslid bij Arcade en contactpersoon voor bewonerscommissies, was ook aanwezig. BC 1013 heeft bij Harrie Houtbeckers aangegeven dat de dienstverlening van De Key beter moet.

Klachten in beeld

Illustratief naast een brief aan de Key heeft Hanneke samen met enkele actieve huurders met haar mobiel een filmpje gemaakt waarin het achterstallig onderhoud binnen hun complex in beeld gebracht werd. Samen met !Woon hebben ondertussen al enkele bewoners hun klachten over deze achterstalligheid in kaart gebracht en dit persoonlijk onder aandacht gebracht bij de Key. De Key heeft nu meer reden deze problemen op te lossen opdat anders een komende huurverhoging gegrond geweigerd kan worden.

Dit is een tip aan alle huurders van De Key. Laat je inspireren om problemen met achterstallig onderhoud bij De Key onder de aandacht te brengen. Daarom eindigen we dit artikel graag met deze heldere video.

Begin februari heeft de Geschillencommissie van De Key uitspraak gedaan in een zaak die was aangespannen door de Bewonerscommissie Mesdagstraat. Het gaat om een mooie massief grenen wenteltrap, die een woning in het complex Mesdagstraat verbond met de bijbehorende zolderkamer. De woning was vrij voor nieuwe verhuur. De Key heeft de trap verwijdert. De bewonerscommissie vindt dat De Key dat niet had mogen doen. De Key vindt van wel. De bewonerscommissie is teleurgesteld, want de geschillencommissie stelt De Key in het gelijk. Hierbij oordeelt de Geschillencommissie niet over de inhoud van het beleid maar kijkt zij naar de juiste toepassing ervan. Na nauwkeurig doorlezen van de uitspraak zijn hier zeker vraagtekens bij te plaatsen.

Bij de zitting is duidelijk aan de orde gekomen dat er over het beleid, betreffende zolderkamers, op zich ook een geschil bestaat tussen De Key en de bewonerscommissie. Volgens de bewonerscommissie is namelijk het beleid onrechtmatig en dus ook alle toepassingen die erop gebaseerd zijn. In de uitspraak gaat de Geschillencommissie hier onvoldoende op in. Slechts een suggestie om dit geschil over zolderkamers binnen een half jaar af te ronden. Blijft de vraag, waar kunnen huurders wel naar toe met klachten over in hun ogen onrechtmatig beleid? Had de Geschillencommissie dit moeten aangeven?

In de aanloop naar en tijdens de zitting hebben zowel De Key als de bewonerscommissie duidelijk aangegeven dat het geschil over het zolderkamerbeleid onverbrekelijk verbonden is met deze zaak van de wenteltrap. Ook de Geschillencommissie deelt dit standpunt. Het secretariaat heeft namelijk de laatste twee brieven over het zolderkamerbeleid toegevoegd. De rest vond het secretariaat niet nodig. Dat zou teveel papierwerk zijn. Mag dit eigenlijk wel, dit selectief en beperkt informeren? Het onthouden van voldoende achtergrond informatie is toch een vorm van manipulatie? Tijdens de zitting heeft de bewonerscommissie een stapeltje documenten over het zolderkamerbeleid aan het secretariaat gegeven. De leden vroegen om een brief die de bewonerscommissie heeft genoemd. Alleen deze brief zijn gekopieerd, de andere documenten niet. Niet nodig vond het secretariaat. Dit is toch ook een vorm van selecteren van informatie. Een uitspraak moet toch gebaseerd zijn op volledige informatie?

Daarnaast staan in de lijst van documenten en brieven in de uitspraak zes documenten vermeld die de bewonerscommissie niet kent, nooit heeft kunnen inzien. Plus nog twee documenten die de bewonerscommissie via de vertrokken huurders heeft gekregen. Kan dit zomaar? Bij de een goede rechtsgang moeten alle partijen toch volledig en juist geïnformeerd worden?

De Geschillencommissie noemt bij de overwegingen alleen de overgangsbepaling van het ZAV-reglement (Zelf Aangebrachte Voorzieningen). Volgens die bepaling vervallen alle oude rechten. Of dit zomaar kan? Of dit wettelijk toegestaan is? Alleen het oude ZAV-beleid vervalt toch? De toestemming voor de wenteltrap kan toch nooit vervallen verklaard worden?

Dat dit ZAV-beleid bedoeld is om verspilling tegen te gaan, dat woningverbeteringen gehandhaafd kunnen worden, wordt geheel buiten beschouwing gelaten. Dat er een verschil is tussen de versie van het ZAV waarover Arcade advies heeft gegeven en het nu gehanteerde reglement wordt ook genegeerd. Verjaard? Dat kan toch niet? Zowel Arcade als de bewonerscommissie hebben dit verschil bij De Key aangekaart, maar De Key heeft er nooit iets mee willen doen! Dan kan toch niet gesproken worden van verjaring?

De Key meldt dat de zolderkamer als berging staat geregistreed. De Geschillencommissie vertaalt dit zo: de huurders betalen voor berging en niet voor een kamer. Dit is volledig fout. Bij aanvang van de huur in 1984 was het een zolderkamer en dat is altijd zo gebleven. De Key heeft op grond van het (onrechtmatige) zolderkamerbeleid dit intern veranderd in berging, geheel buiten de huurders om. En dus is het formeel nog steeds een zolderkamer en hebben de huurders ook altijd voor betaald voor hun zolderkamer.

De Key meldt dat de beheerder heeft gemeld dat de wenteltrap ondeugdelijk is. Dit wordt overgenomen door de Geschillencommissie. Dat de bewonerscommissie meldt dat de wenteltrap prima in orde is wordt niet gemeld. Waarom niet? Eigenlijk zou het dus een 1-1 stand moeten zijn! Ook is de bewonerscommissie aanwezig geweest bij de eindinspectie en is de wenteltrap zelf op en af gelopen. Ook hebben de bewonerscommissie en de beheerder toen uitgebreid gesproken over de wenteltrap. Dat deze ondeugdelijk zou zijn is in het geheel niet ter sprake gekomen. Ook de vetrokken huurders, geconfronteerd met de ondeugdelijkheid, spreken dit tegen. Daarmee is de stand op 2-1 gekomen in het voordeel van deugdelijkheid.

En tot slot de belangrijkste overweging: de vertrokken huurders hebben ingestemd en getekend. Daar zijn de grootste vraagtekens bij te plaatsen. Want dit gaat geheel voorbij aan de manier waarop.

Bij de voorinspectie kregen de huurders een lijst voorgeschoteld met de te verwijderen zaken en eventuele te betalen kosten als De Key deze moet verwijderen. Zo ook de wenteltrap. Die moest weg. De Key kon geen toestemming vinden en het is niet brandveilig.

De huurders voelden zich onder druk gezet, maar zetten toch hun handtekening. Thuis in hun nieuwe woning gaan zij grasduinen in hun archief, vinden enig bewijs voor toestemming en maken bezwaar tegen het verwijderen van de wenteltrap. De Key honoreert dit bezwaar en deelt mee dat zij zelf de wenteltrap zullen verwijderen. Dit betekent toch dat de huurders hun toestemming voor verwijdering formeel hebben ingetrokken?

Bovendien is de handtekening min of meer onder druk afgedwongen. Zoiets is te vergelijken met agressieve colportage: “Als u hier uw handtekening zet dan krijgt u de krant een week gratis” en vervolgens zit men vast aan een jaarabonnement. Zo’n handtekening kan binnen een paar dagen herroepen worden, daarvoor bestaat jurisprudentie. Waarom zou dit hier niet kunnen gelden? Bovendien heeft De Key de huurders laten weten dat zij niet verplicht zijn om hun handtekening te zetten. Dat er in zo’n geval een geschil ontstaat dat valt onder het Burgerlijk Wetboek nr7, artikel 215/216 over het klusrecht. Dit had De Key formeel toch aan de huurders moeten vertellen?

Dat een handtekening niet altijd geldig is bleek ook uit de koolmonoxide-zaak waarbij een huurder in coma is geraakt en zijn hond overleden is. Van De Key kon hij een nieuwe ketel krijgen, wel moest hij dan een verklaring ondertekenen dat hij daarna geen juridische stappen zou ondernemen voor een schadeclaim. Toen er toch weer sprake was van koolmonoxide is deze huurder alsnog naar de rechter gestapt voor een schadevergoeding. De rechter wees dit toe. De handtekening vond de rechter van geen waarde, omdat deze min of meer afgedwongen was.

Een wijze les!

Al met al valt er uit deze zaak een wijze les te trekken: NIEMAND IS VERPLICHT OM EEN HANDTEKENING TE ZETTEN!  Laat je als huurder nooit onder druk zetten. Zo’n “verwijder-prijslijst” is niet meer dan een gemene truc van De Key. De Key wil zich indekken. Als je eenmaal hebt getekent, en er is niet tijdig op teruggekomen, dan sta je als huurder zwak bij een eventuele rechtszitting Dan zit je er mogelijk aan vast. Als je niet tekent dan moet De Key naar de rechter stappen. Dan geldt het klusrecht uit het Wetboek. Daarin staat onder andere dat verbeteringen aan de woning van blijvende aard kunnen zijn. En dat huurders daarvoor zelfs vergoeding kunnen krijgen. Daarover zal een rechter moeten oordelen.

Daarnaast is het eigenlijk onzin om voor de totale lijst in z’n geheel te tekenen. Over alles zou apart onderhandeld kunnen worden. Kortom De Key is verkeerd bezig. Dus is deze wijze les belangrijk genoeg voor alle bewonerscommissies om hier aandacht aan te besteden in hun eigen nieuwsbrief voor hun huurders. Geef dit dus door aan iedereen!

Koers wel!?!

Ondertussen krijgen kopers in het complex Mesdagstraat zondermeer een vergunning van de gemeente om een binnentrap aan te brengen. En sinds kort ook voor nog een extra trap vanuit de zolderkamer naar de ruimte boven beide zolderkamers, die zij dan kunnen inrichten als een extra kamer. Zo’n toestemming geeft aan dat binnentrappen voldoen aan het bouwbesluit en dat er niets mis is met de brandveiligheid. Uiteraard moeten zij die ruimte eerst nog aankopen. In feite discriminatie van huurders!

Van BC de Mesdagstraat

“Een praktijk voorbeeld:

Laatst was er een bijeenkomst van BC’s en Arcade over de reorganisatie bij De Key (lees hier het verslag). Hieruit is gebleken dat zowel Arcade als de BC’s niet goed meer weten waar zij aan toe zijn door de reorganisatie die De Key wil doorvoeren. Dit keer specifiek aandacht voor een van de BC’s, de Mesdagstraat, als praktijkvoorbeeld. Ter leringe ende vermaak.

Probleem met contactpersoon voor BC’s

Na de ontvangst van de brief met de boodschap dat de functie van gebiedsbeheerder is opgeheven en dat onze enige contactpersoon de beheerder is, hebben wij De Key onmiddellijk laten weten dat wij dit niet accepteren. De beheerder gaat uitsluitend over het dagelijks onderhoud en beheer. Niet over de zaken die voor de BC van belang zijn. Ook hebben wij aangegeven dat deze beleidswijziging nogal ingrijpend is en dat hierover geen overleg is geweest, laat staan een adviesaanvraag. Bovendien dat de ontvangen brief te algemeen is. Deze bevat teveel onderwerpen die totaal niet van toepassing zijn op ons complex. Vervolgens gaat De Key in het geheel niet in op onze bezwaren en argumenten. Het enige antwoord dat de BC heeft gekregen is dat wij een uitnodiging krijgen voor een gesprek over het complexplan, met nadere uitleg over de bewonersparticipatie. Het complexplan is inmiddels besproken, waarover verderop meer. Maar die nadere uitleg is achterwege gebleven.

Ook hebben wij direct contact opgenomen met Arcade hoe dit nu zit. Of er bij Arcade een adviesaanvraag is geweest. Nee dus, niets van dat alles. Arcade heeft zelf bij De Key aangegeven het niet volledig eens te zijn met deze reorganisatie en nog in gesprek te zijn. Vreemd dat het dan achter de rug om van Arcade bij de BC’s deze reorganisatie dan toch door de strot wordt geduwd!

Ondertussen zijn wij voor drie onderwerpen (VVE, complexplan en servicekosten) benaderd door drie verschillende medewerkers van De Key. En dit aantal kan nog groter worden want er zullen zeker nog andere onderwerpen bij kunnen komen, zoals blijkt uit brieven die naderhand zijn binnengekomen. Dus hoezo één contactpersoon? Daarom sturen wij onze brieven, indien er iets speelt, rechtstreeks naar de algemeen directeur, de heer Bobbe. Als er één iemand bij De Key is die over alle onderwerpen gaat dan is het toch de algemeen directeur? Wij adviseren andere BC’s hetzelfde te doen.

Nog iets over ons gesprek over het complexplan. Wij hebben zelf een aantal van onze ideeën op papier gezet. Vanuit De Key is er geen inbreng geweest. Behalve dan tegengas op onze ideeën. Daarnaast heeft De Key in het verslag bewust een verkeerde voorstelling van de gemaakte afspraken gegeven. Zelfs een paar opmerkingen gemaakt waaruit blijkt dat De Key de BC uit elkaar probeert te spelen. Niet zoals het hoort!

Niet lang na dit gesprek over het complexplan ontvangen bewoners van ons complex een (vage) brief met een aankondiging dat De Key de woningen gaat onderzoeken om het nodige onderhoud in kaart te brengen, zonder enig vooroverleg met de BC. En dit is ook niet ter sprake geweest bij het complexplan, zoals het had gekund cq gemoeten. Het is kennelijk een andere afdeling, want de brief is ondertekend door een ons onbekende medewerker. De linkerhand van De Key weet niet wat de rechterhand doet!

Eind augustus ontvangen huurders van het blok met een VVE een mail met een aanbod om hun woning te kopen. Terwijl volgens de complexstrategie de verkoop is gestaakt op enkele specifieke woningen na. Ook hier staat er een voor ons onbekende naam onderaan de mail. Dus weer een andere afdeling en weer weet de linkerhand niet wat de rechterhand doet! Overigens is het koopaanbod schandalig. De (speculatieve) WOZ dient als uitgangspunt voor onderhandelingen over de prijs!!!

Vervolgens komt er een brief over aanpassing van de servicekosten die stom genoeg gepresenteerd wordt als huuraanpassing! En ondertekend door alweer een andere medewerker. De aanpassing voor het voorschot van de electrakosten klopt. Die was al jaren te hoog, daar hebben wij zelf al jaren op aangedrongen. Maar tegelijkertijd worden ook de huismeesterkosten verhoogd van 1 euro naar 2,75 euro. Dit zonder enig overleg of onderbouwing. Dat kan natuurlijk nooit. Overigens zijn de huismeesterkosten sowieso omstreden. Want in ons complex bestaat geen huismeester. Wij hebben nog nooit een taken- en urenoverzicht gezien. Daarom is deze post gewoon onrechtmatig.

Kortom chaos troef bij De Key. Afdelingen die langs elkaar heen werken. Tig contactpersonen voor de BC. Dit gaat niet werken. Zo weet de BC niet waar zij moeten aankloppen en waar zij aan toe is. De (rechten van) huurders worden op deze manier niet serieus genomen.”

‘Bij De Key zijn stenen belangrijker dan mensen,’ luidt de conclusie van een onthutsend onderzoeksrapport naar de communicatie en dienstverlening van Woonstichting De Key.

Onderzoekster Judith van Male heeft in opdracht van Huurdersvereniging Arcade onderzoek gedaan. Daarbij heeft zij een steekhoudend aantal bewonerscommissies gevraagd naar hun ervaringen met De Key als maatschappelijk verhuurder. Haar onderzoek brengt naar voren dat De Key huurders onheus bejegent of zelfs het zwijgen oplegt. Daarnaast ook dat de daadwerkelijke dienstverlening veel te wensen overlaat.

Meer huurders die het niet meer pikken 

Het Arcadebestuur merkt dat de huurdersparticipatie toeneemt vanwege de onrust en onvrede over De Key als maatschappelijk verhuurder. ‘Meer mensen worden actief in een bewonerscommissie of starten er eentje op. Omdat ze klachten hebben over gebreken, achterstallig onderhoud, extra kosten, slechte communicatie en het niet thuis geven van contactpersonen. Een reorganisatie in dienstverlening van De Key (Wonen 2.0) zorgt bovendien voor veel onduidelijkheid en miscommunicatie. De huidige manier van werken van De Key tast wezenlijk de wettelijk geregelde inspraak van huurders aan,’ aldus het Arcadebestuur.

Afgeschreven meubilair

Onderzoekster Judith van Male beaamt dat veel zittende huurders zich behandeld voelen als afgeschreven meubilair dat De Key liever kwijt dan rijk is. Het Arcadebestuur vult aan: ‘Het is lastig aantoonbaar dat De Key willens en wetens haar zittende huurders in de kou laat staan. Het past wel in het beeld dat De Key zich qua bedrijfsvoering liever concentreert op starters en andere lucratieve doelgroepen. Arcade voert momenteel zelfs twee rechtszaken over de rechtmatigheid hiervan.’

Bij kennisneming van het onderzoeksrapport over de benedenmaatse service en dienstverlening heeft De Key woensdag 13 november jl. toegezegd de service en dienstverlening binnen zes maanden substantieel te verbeteren.

• Zie het onderzoeksrapport.

In een van de vorige nieuwsbrieven heeft bewonerscommissie Mesdagstraat het gehad over onze zolderkamers. Na bijna vijfeneenhalf jaar traineren eindelijk heeft de directie eindelijk moeten toegeven dat de zolderkamers inderdaad slaapkamers zijn en ook als zodanig gebruikt kunnen worden. Dit op grond van blauwdrukken uit het bouwarchief. 

Wij kunnen ons voorstellen dat ook andere bewonerscommissies en huurders in conflict kunnen komen met De Key. Misschien over zolderkamers maar ook over andere zaken waarbij het bouwarchief een rol kan spelen. U kunt dit aanvragen via de website van de gemeente Amsterdam.

Vul dit contactformulier uw adres in. Als antwoord komt er een ontvangstbevestiging. Met de mogelijkheid om de aanvraag toe te lichten. Meestal ontvangt u dan via Wetransfer het volledige archief om te downloaden. Het is wel een hele uitzoekerij indien het om iets specifieks gaat.  Of een klein onderdeel. Het heeft de BC Mesdagstraat enorm geholpen om te bewijzen dat onze zolderkamers toch echt slaapkamers zijn.

BC Mesdagstraat