Willem Staffeleu irriteerde zich mateloos aan de onneembare drempel voor de berging. Die was zo hoog dat hij zijn fiets eroverheen moest tillen. En de buren blijkbaar ook. Uit de tegels bij de ingang was al een veelzeggend brok weggeslagen door stootschade. Hoe hoog mag zo’n drempel wettelijk zijn, vroeg Willem zich ineens af. Hij ging op onderzoek uit.
Wim werkt als boekhouder bij een grote autorijschool in Amsterdam. Daarnaast is hij lid van de kascommissie van Arcade en penningmeester bij Bewonerscommissie Mikado. Het werken met geld is hem dan ook niet vreemd. Maar het gaat niet altijd alleen om de centen. Het gaat soms ook om harde centimeters van een drempel die hoger is dan wettelijk is toegestaan.
Willem: ‘Toen ik 16 jaar geleden aan de Haarlemmer Houttuinen kwam wonen, was ik maar wat blij met mijn nieuwe stek. Mooie woning, balkon op het zuiden en winkels op loopafstand. Wat wil je als nieuwe huurder dus nog meer?! Maar waarom al die fietsen, kinderwagens en rollators in het trappenhuis? Ik begreep er niets van. Waren die medebewoners te lui om even naar de berging te lopen?
Niets bleek minder waar. Het probleem zat ‘m vooral in de hoge opstap. Die opstap (trede) was namelijk uitzonderlijk hoog, 25 centimeter. Gebruik van een steekwagentje en/of rollator was hierdoor onmogelijk en ook het stallen van je fiets was een hels karwei. Iedere keer stootte ik met mijn kettingkast tegen de rand van de opstap, met alle gevolgen van dien. En dan heb ik het nog niet eens over bewoners die slecht ter been of slechtziend zijn of jonge moeders die een kinderwagen en/of kinderfiets wil stallen in de berging.
Ik heb dat dus eens goed uitgezocht. Want wat zijn eigenlijk de bouwvoorschriften voor een entree naar bergingen op de begane grond? Ik heb er het Gebrekenboek van de Huurcommissie op nageplozen.
Hierin staat duidelijk dat een opgang (opstap) naar bergingen maximaal 22 centimeter hoog mag zijn. Na zorgvuldig meten bleek onze drempel drie centimeter te hoog. Drie aanzienlijke centimeters, dus, net dat essentiële verschil tussen gemak en ongemak.
Met die gegevens ben ik naar Lieven de Key gestapt. Die reageerde in eerste instantie nogal laconiek op het verschil van drie centimeter.
Maar ook huurders hebben rechten. Ik heb Lieven de Key gewezen op Artikel S4 uit het Gebrekenboek van de Huurcommissie. Die 22 centimeter is niet zonder reden op die hoogte vastgesteld; dat is gebaseerd op allerlei ergonomische maatstaven en veiligheidsvoorschriften.
Vervolgens hoorde ik lange tijd niets. Totdat ik op een zomerse dag na mijn werk op mijn fiets de straat kwam ingereden. En zowaar! Voor de ingang van onze bergingen zag ik een extra trede. En met trede bedoel ik dus niet zo’n blok beton dat je wel vaker ziet. Nee, in dit geval was het een heus stoepje, compleet met stoeprand.
Fijn voor oudere bewoners die slecht ter been zijn, maar ook fijn voor bewoners die op normale wijze hun fiets, kinderwagen of rollator in de berging willen stallen.
Niet lang daarna heeft Lieven de Key ook nog extra verlichting aangebracht. Eveneens op verzoek van bewoners. Het klinkt misschien gek, maar met deze simpele aanpassingen ervaar ik het stallen van mijn fiets nu als een heus feestje. Met dank aan Lieven de Key.’
Moraal van het verhaal
Het zijn vaak kleine dingen die het verschil maken. Een klein ongemak kan toch veel leed en problemen veroorzaken. Denk dus NOOIT dat iets te klein is om over te zeuren, maar maak altijd melding bij Lieven de Key of Lieven de Stad. Dan kan het euvel toch zomaar op een dag verholpen zijn.